«Այս երկրում մեծ ռասիստական հարձակումների ենք ենթարկվել». Զաքարյա Միլդանօղլու

Մուղլայի Բոդրում գավառում կայացած կոնֆերանսին մասնակցած «Ակօս»-ի հեղինակ, ճարտարապետ Զաքարյա Միլդանօղլուն նշել է. «Այս երկրում մեծ ռասիստական հարձակումների ենք ենթարկվել»:

Թուրքական Haberler.com լրատվական կայքի փոխանցմամբ` Անկախ ակտիվիստների Բոդրումի խմբի կողմից կազմակերպվել է «Ի՞նչ է պատահել 1915 թ.» խորագրով կոնֆերանսը: Բոդրումի քաղաքապետարանի «Նուրոլ» մշակութային կենտրոնում կայացած կոնֆերանսին որպես բանախոսներ մասնակցել են Մարդու իրավունքների և Հալածվածների հետ համերաշխության կազմակերպության (MAZLUMDER) ղեկավար խորհրդի անդամ, փաստաբան Մեհմեթ Արիֆ Քոչերը և սպանված լրագրող Հրանտ Դինքի ընկերը` «Ակօս»-ի հեղինակներից ճարտարապետ Զաքարյա Միլդանօղլուն:

Վերջինս Հայոց ցեղասպանության պատմությանն անդրադառնալով` հայտնել է. «Այս երկրում առկա է մի ծանր բեռ, որն ունի 100 տարվա պատմություն: Այս պետությունն այլևս չի կարողանում կրել այն, քանզի բեռան ծանրությունը չափվում է ոչ թե կիլոգրամներով, այլ` իր պարունակությամբ: Երբ բացում ենք այդ պատմության էջերը, որպեսզի ներս նայենք, տհաճ հոտ է տարածվում: Այս երկրի պատմության էջերից վատ հոտ է գալիս ոչ միայն հայկական դեպքերի, այլ նաև այնպիսի խնդիրների առումով, ինչպիսիք են քրդական և կանանց հարցերը: Մենք` հայերս, կոտորվեցինք: Այդ ջարդերն իրագործվել են ոչ միայն 1915 թ.: Մի ամբողջ շարք կոտորածներ են իրականացվել: Հորս բազմանդամ գերդաստանից միայն ինքն է վերապրել: Իզմիրում թուրք չկար: Թուրքերը հետագայում են եկել այստեղ: Դրա համար էլ այս քաղաքի անունը «Գյավուր Իզմիր» էին դրել: Հայաստանի պատմությունը Արևելյան և Արևմտյան Հայաստանն է: Իսկ Արևմտյան Հայաստանն ընդգրկում է Թուրքիան: Այն հենց Արևմտյան Հայաստան էլ կոչվում է պատմական աղբյուրներում: Երբ մենք այդպես ենք անվանում, անմիջապես դավաճան ենք դառնում: 1915 թ. կատարված կոտորածը ընդամենը ամենահայտնին է մյուս ջարդերի մեջ: Միայն 1915 թ. ապրիլի 24-ին չէ, որ կոտորած է իրագործվել: Հայերն ունեցել են անգամ իրենց դրամը, որն օգտագործել են սելջուկների հետ միասին: Դրա մի կողմը հայերեն է եղել, մյուսը` արաբերեն: Երբ հայերը Թուրքիա են եկել, բազմաթիվ շրջաններում թուրք չի էլ եղել: Հայերն իրենց բնակեցրած վայրերում անմիջապես եկեղեցի, դպրոց ու տպագրատուն են հիմնել: Նրանք մեծ նշանակություն են տվել պարբերական մամուլին: Եթե Թուրքիան այս պահին է աղջիկների կրթությանը նշանակություն տալիս, հայերը դա արել էին 100 տարի առաջ: Մենք մեծ ռասիստական հարձակման ենք ենթարկվել այս երկրում»:

Մարդու իրավունքների և Հալածվածների հետ համերաշխության կազմակերպության (MAZLUMDER) ղեկավար խորհրդի անդամ, փաստաբան Մեհմեթ Արիֆ Քոչերն իր հերթին նշել է. «Եթե ներկա պահին փողոցում անցորդներին հարց ուղղեք, թե «Ձեզ հայի հետ հավասար համարու՞մ եք», կլինեն պատասխանել դժվարացողներ: Դեռ շարունակում ենք դոփել այն տեղում, որտեղ եղել ենք 100 տարի առաջ: Մենք մեր ընկերոջ` Հրանտ Դինքի հետ խոսել էինք իր սպանությունից մի քանի օր առաջ: Նա ասել էր, թե իրեն զգում է երկչոտ աղավնու պես, և որ թուրք հասարակությունը չի դիպչի աղավնիներին: Մեր երկրում ցեղապաշտ Ազգը սպանեց այդ աղավնուն»:

2 ժամ տևած կոնֆերանսի վերջում նաև քննարկում է եղել հարց ու պատասխանի ձևով: Կոնֆերանսին մասնակցել է 50 հոգի:

Akunq.net