Որևէ մեկը Թուրքիայից հող պահանջելու իրավունք չունի. Պաշտոնական Անկարան արձագանքել է Աղվան Հովսեփյանի հայտարարությանը

Պաշտոնական Անկարան արձագանքել է Հայաստանի գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանի` օրեր առաջ արած այն հայտարարությանը, որ «Հայոց ցեղասպանության զոհերի ժառանգներին պետք է նյութական փոխհատուցում տրամադրվի, Հայ եկեղեցուն պետք է վերադարձվեն Թուրքիայի տարածքում կանգուն մնացած եկեղեցիները, Հայաստանի Հանրապետությունն էլ պետք է ստանա իր կորցրած տարածքները»:

Ինչպես հաղորդում է ադրբեջանական APA գործակալությունը, Թուրքիայի արտգործնախարարությունը տարածել է հայտարարություն, որում նշվում է, թե «որևէ մեկը Թուրքիայից հողեր պահանջելու իրավունք չունի»:

«Հայաստանի գլխավոր դատախազի հայտարարությունն արտացոլում է Թուրքիայի տարածքային ամբողջականության և հայ-թուրքական հարաբերությունների վերաբերյալ Հայաստանի իշխող շրջանների դիրքորոշումը: Այդ դիրքորոշումը, սակայն, հակասում է այնպիսի միջազգային կազմակերպությունների առջև Հայաստանի ստանձնած պարտավորություններին, ինչպիսիք են ՄԱԿ-ը և ԵԱՀԿ-ն: Բոլորը պետք է հասկանան՝ որևէ մեկը Թուրքիայից հողեր պահանջելու իրավունք չունի»,-նշվում է Թուրքիայի արտաքին քաղաքական գերատեսչության հայտարարության մեջ:

Հիշեցնենք, որ Աղվան Հովսեփյանը հայ-թուրքական հարաբերություններին և Հայոց ցեղասպանության խնդրին անդրադարձել էր հուլիսի 5-ին, մայրաքաղաք Երևանում, «Հայոց Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին ընդառաջ» խորագրով համաժողովի ժամանակ: Հայ պաշտոնյան, անդրադառնալով Հայոց ցեղասպանության հետևանքների վերացման իրավական կողմին, մասնավորապես հայտարարել էր, որ փոխհատուցման հարցն անվիճելի է: «Ի՞նչ բնույթ պետք է ունենա այդ փոխհատուցումը: Զուտ բարոյակա՞ն, թե՞ նաև գույքային և տարածքային: Ինչպիսի՞ն է փոխհատուցում ստացող սուբյեկտների շրջանակը. այն պետք է ընդգրկի ցեղասպանության զոհերի ժառանգների՞ն, Հայ առաքելական Եկեղեցու՞ն, Հայաստանի Հանրապետությա՞նը, թե՞ բոլորին միասին,-նշել էր Աղվան Հովսեփյանը:-Իմ խորին համոզմամբ, ցեղասպանության զոհերի ժառանգները պետք է նյութական փոխհատուցում ստանան, Հայ եկեղեցուն պետք է վերադարձվեն Թուրքիայի տարածքում հրաշքով կանգուն մնացած եկեղեցիները և եկեղեցապատկան հողերը, Հայաստանի Հանրապետությունը պետք է ստանա իր կորցրած տարածքները և այլն: Բայց այդ բոլոր պահանջները պետք է ունենան անթերի իրավական հիմնավորումներ»:

Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին (1914-1918թթ.) երիտթուրքական կառավարությունը, ջանալով պահպանել թուլացած Օսմանյան կայսրությունը, սկսեց կյանքի կոչել պանթուրքիզմի քաղաքականությունը, որի նպատակը հսկայածավալ Թուրքական կայսրության ստեղծումն էր (իր մեջ պետք է ներառեր Կովկասի, Միջին Ասիայի բոլոր թյուրքալեզու ժողովուրդներին): Ծրագիրը նախատեսում էր բոլոր ազգային փոքրամասնությունների թյուրքացում: Օսմանյան Թուրքիան, սակայն, պանթուրքիզմի քաղաքականության իրականացման ճանապարհին որպես գլխավոր խոչընդոտ դիտում էր հայ բնակչությանը (մոտ երկու միլիոն) և, որպես առիթ օգտագործելով Առաջին համաշխարհային պատերազմը, սկսեց հայերի բնաջնջման և տեղահանության քաղաքականությունը… 1915-1923թթ-ին թուրքական յաթաղանին զոհ դարձավ մոտ 1,5 միլիոն հայ: Հայաստանը կորցրեց իր պատմական հայրենիքի մեծագույն մասը՝ Արևմտյան Հայաստանը, որտեղ առաջացել, կազմավորվել էր հայ ժողովուրդը: Ցեղասպանության ընթացքում և դրանից հետո Արևմտյան Հայաստանի տարածքում իրագործվեց նաև ազգային-մշակութային ցեղասպանություն, որի հետևանքով ոչնչացվեց հայ մշակույթի պատմական և ճարտարապետական հուշակոթողների մեծ մասը:
Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել և դատապարտել է 20-ից ավելի պետություն (Ուրուգվայ, Կիպրոս, Արգենտինա, Ռուսաստան, Կանադա, Հունաստան, Լիբանան, Բելգիա, Ֆրանսիա, Շվեյցարիա, Գերմանիա, Վենեսուելա, Շվեդիա, Վատիկան, Ավստրալիա և այլն), այնպիսի միջազգային կազմակերպություններ, ինչպիսիք են՝ Եվրոպայի խորհուրդը, Եվրախորհրդարանը, ՄԱԿ-ի մի քանի հանձնաժողովներ, Եկեղեցիների համաշխարհային միությունը, ինչպես նաև ԱՄՆ-ի  50 նահանգներից 42-ը:

http://www.tert.am/am/news/2013/07/13/aghvan/