Թուրք հոդվածագիրը` հայ վրիժառուի և ամերիկյան դատարանի որոշման մասին

Թուրքական «Հյուրիյեթ» թերթի հոդվածագիր Թոլգա Թանըշը գրում է, որ մեկ շաբաթ անց Քալիֆորնիայի Սան Քուենթին բանտում Ամերիկայում բնակվող թուրքերի և հայերի համար շատ կարևոր լսումներ են տեղի ունենալու: Այդ օրը պայմանական վաղաժամկետ ազատման խորհուրդը որոշում է կայացնելու Համբիկ Սասունյանի ազատ արձակման վերաբերյալ: 

1982 թվականի հունվարի 28-ին Համբիկ Սասունյանը սպանել էր Թուրքիայի հյուպատոս Քեմալ Արըքանին: Հյուպատոսի դեմ պատժիչ գործողությունն իրականացրել էին 19-ամյա Համբիկը և 20-ամյա Գրիգոր Սալիբան: Երկուսն էլ Ամերիկա տեղափոխված լիբանանահայ ընտանիքի զավակներ էին: Դեպքից հետո պատասխանատվությունն իր վրա էր վերցրել «Հայոց ցեղասպանության արդարության մարտիկներ» (ՀՑԱՄ) կազմակերպությունը:

Չնայած Սասունյանը դատական գործընթացի ժամանակ իրեն մեղավոր չճանաչեց, այնուամենայնիվ, 1984 թվականին դատապարտվեց ցմահ ազատազրկման: Հոդվածագիրը նշում է, որ 2002 թվականին Սասունյանը համաձայնության եկավ դատարանի հետ և, 20 տարի անց ընդունելով թուրք հյուպատոսի սպանության մեջ իր մեղավորությունը, ներողություն խնդրեց:  Դրա դիմաց ամերիկյան դատարանը Սասունյանին պայմանական վաղաժամ ազատման իրավունք տվեց: Դատարանը, մերժելով Արըքանին միայն ազգային պատկանելության համար սպանելու վերաբերյալ որոշումը, ճանաչեց Սասունյանի` պայմանական վաղաժամկետ  ազատման խորհրդին 4 տարին մեկ անգամ դիմելու հնարավորությունը:

Սասունյանն արդեն 2 անգամ` 2006, 2010 թթ., դիմել է տվյալ  խորհրդին, սակայն երկու դեպքում էլ մերժվել է: Իսկ հուլիսի 3-ին տեղի կունենա արդեն Սասունյանի գործով 3-րդ նիստը:

Հոդվածում նշվում է, որ Ամերիկայում թուրքական միությունը և թուրք կամավորները լսումներից առաջ խորհրդին են ներկայացրել Սասունյանին բաց չթողնելու անհրաժեշտության մասին պատմող մի ամբողջական զեկույց: Իսկ հայերն էլ արդեն այժմվանից Սասունյանի դուրս գալու սպասումներով լցված պատրաստություններ են սկսել: 

«Ի՞նչ որոշում կկայացվի, ո՞վ կշահի` չգիտեմ: Սա մի կողմի համար, որը 1915 դեպքերի 100-ամյա տարելիցին է պատրաստվում,  հնարավորություն է  ցույց տալ, որ սեփական անցյալում տեղի ունեցած բռնության իրավական պատիժը կրել է: Հայկական լոբբիստական գործողությունների դեմ աշխատող մյուս խմբի համար մի ճակատամարտ է, որ պետք է տանուլ չտա: Մի կողմի համար ողբերգություն է, որի պատճառով անցյալում  մեկ միլիոն մարդ է կյանքը կորցրել: Մյուս կողմի համար  կույր բռնություն է, որը անցյալում` 1973 թվականից մինչև այսօր, 524 անմեղ մարդկանց մահվան պատճառ է դարձել: 
Ինչպես նշեցի` ո՞վ կշահի, ու՞մ ցանկությունը կկատարվի` չգիտեմ: Սակայն 2002 թվականին Սասունյանի` պայմանական վաղաժամկետ ազատման իրավունքից օգտվելու համար գրած նամակից մի քանի գլուխ կարդացել եմ: Մի տեղ այսպես է ասում. «Քեմալ Արըքանի սպանությանը մասնակցել եմ: Հրաժարվում եմ քաղաքական նպատակներին հասնելու համար ահաբեկչական մեթոդներ կիրառել: Ցավում եմ Արըքանի ընտանիքին վիշտ պատճառելու համար»: 
Իսկ գուցե Սասունյանն անկե°ղծ է այս տողերում… Ի°նչ եմ ուզում ասել… գուցե ոչ թե բանտից դուրս գալու համար, այլ իսկապես այդ ընտանիքի ցավը զգալո°վ է այդպես գրել…Լավ բան է, չէ՞…

Եվ եթե բանտից ազատվելու համար մի նամակ է անհրաժեշտ, ապա բոլորի համար մի նամակ գրելու ժամանակը չի՞ եկել»,- եզրափակել  է հոդվածագիրը:

http://ermenihaber.am/?lang_id=2&menyu_id=9&news_=4&cur_news=861