24 (24)
ԷԴՈՒԱՐԴ ՄԱՐԳԱՐԻ ԴԱՇՏՈՅԱՆԻ ՊԱՏՄԱԾԸ
ԾՆՎ. 1907 Թ.
ՇԱՏԱԽ
Մեր գյուղը Շատախի Կաճեթ գյուղն էր։ Թուրքերն ու քրդերը եկան ու տիրացան մեր գյուղին։ Պապիս եղբայրը քրդերի մեծին սպանեց, և մենք եկանք Վան՝ Խաչփողան, որտեղ և տուն ունեինք։
Հայրս որպես լավ խոհարար աշխատել է ճաշարանում՝ Այգեստանի մեջ, դրա համար իրեն անունը Աշջի Մարգար էին դրել։
1915 թ. Վանի պաշտպանության ժամանակ մերոնք դիմադրել են, բայց երբ ռուսական զինվորները նահանջեցին, մերոնք ստիպված գաղթեցին։ Ամբողջ շրջապատը այրված էր, քանդված, դիակներով լցված։
Հայրս, մայրս, հորեղբայրներս, մորաքույրներս, պապս, տատս, բոլորս միասին մյուս գաղթականների հետ հասանք Իգդիր, հետո անցանք Արաքս գետը և բնակվեցինք Աշտարակում, որտեղ տիֆի համաճարակն էր տարածվել, որի հետևանքով մեր ողջ ընտանիքը բնաջնջվեց։ Ես ու մայրս միայն ողջ մնացինք, եկանք Երևան, պապիս հորեղբոր տղայի՝ Մուրադ Դաշտոյանի տունը։ Այնտեղ մահացավ նաև մայրս։ Ինձ տվեցին Ալեքսանդրապոլի Պոլիգոնի որբանոցը։
http://ermeni.hayem.org/turkce/vkayutyun.php?tp=ea&lng=arm&nmb=24
Շարունակելի
Կարդացեք յուրաքանչյուր շաբաթ և կիրակի օրերին:
Leave a Reply