ԱՐԴՎԻՆ, Արդուին. քաղաք Եգր ՙաշխարհի՚ Նիգալ գավառում: IX դարից մտել է Արտանուջի Բագրատունիների իշխանության, իսկ XIդ. սկզբից` վրաց Բագրատունիների թագավորության կազմի մեջ: Մինչև XIVդ. եղել է արհեստագործական և առևտրի կենտրոն:
1555թ. թուրք-պարսկական պայմանագրով անցել է Օսմանյան Թուրքիային և մտել Չըլդրի (Ախալցխայի) փաշայության մեջ (Արդվինը առժամանակ վերանվանել են Լիվանե և դարձրել համանուն գավառի կենտրոնը):
1877-78 թթ. ռուս-թուրքական պատերազմից հետո Արդվինը անցել է Ռուսաստանին`մտնելով Բաթումի մարզի մեջ, այնուհետև` Քութայիսի նահանգի մեջ:
XXդ. սկզբին ուներ 5800 հայ բնակչություն, հինգ եկեղեցի, վարժարաններ: Զբաղվում էին այգեգործությամբ, արհեստներով, առևտրով:
1921-ից Արդվինը զավթել է քեմալական Թուրքիան: Հայերը գաղթել են Վրաստան, Աբխազիա և Սովետական Հայաստան: Ներկայում Արդվինը Թուրքիայի Արդվին իլի կենտրոնն է:
Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 1, Երևան, 1990:
Leave a Reply