ԴԱՏՎԱՆ

ԴԱՏՎԱՆ. ավան Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Բզնունիք գավառում՝ Վանա լճի հարավարևմտյան եզերքին: Բզնունիների տիրույթը:

VIIIդ. սկզբին զավթել է արաբական Շայբան ցեղը: Xդ. մտել է Վասպուրականի Արծրունյաց թագավորության մեջ: 1555թ. Դատվանը զավթել են թուրքերը: Հետագայում մտցվել է Բիթլիսի նահանգի մեջ, եղել համանուն գավառակի Դատվան (Ռահվա) գյուղախմբի կենտրոնը:

XXդ. սկզբին` մոտ 120 տուն հայ բնակչություն:

Հայերն զբաղվում էին հիմնականում երկրագործությամբ, նաև՝ անասնապահությամբ և առևտրով: Ունեին եկեղեցի (Ս.Թեոդորոս), վարժարան: Դատվանի մոտակայքում եղել է վեց այլ եկեղեցի, որոնցից 1915թ. կանգուն էր Ս.Սարգիսը (կից գերեզմանոցում կային հայկական արձանագրություններով խաչքարեր): Դատվանի արևելյան կողմում՝ լճափին, պահպանվել էին հին բնակավայրի ավերակները (ըստ ավանդության՝ Սենեքերիմ Արծրունու ամառանոցի):

Դատվանի հայերի մեծ մասը զոհվել է 1915թ. Մեծ եղեռնի ժամանակ: Փրկվածներն ապաստանել են Արևելյան Հայաստանում:

Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 2, Երևան, 1995: