ԱԶՆՎԱՁՈՐ

ԱԶՆՎԱՁՈՐ, Ազնվաց ձոր. գավառ Մեծ Հայքի Աղձնիք նահանգում: Ընդգրկել է Տատիկ (այժմ՝ Գյուզելդերե) գետի արգավանդ ձորահովիտը: IX դ. Ազնվձորը արաբական նվաճողներից ազատագրել է Վասպուրականի թագավոր Գագիկ Արծրունին: XIVդ. 1-ին կեսին  գավառը զավթել է օսմանյան Թուրքիան: Ազնվաձորը վերանվանվել է Գյուզելդերե (հայկական անվան թուրքական թարգմանությունը): Մինչև XIX դ. 1-ին կեսը մտել է Բաղեշի (Բիթլիսի) խանության մեջ: 1878թ-ից` գյուղախումբ Բիթլիսի նահանգի Կարճկան գավառակում, այնուհետև` ինքնուրույն գավառակ:

1895թ. ունեցել է մոտ 3 հազար հայ բնակչություն: Զբաղվել են հողագործությամբ, անասնապահությամբ և ձկնորսությամբ: 1895-96թթ. հայկական կոտորածների հետևանքով Ազնվաձորը մասամբ (Երեցթաղ, Զններ, Սառնուս և այլն), իսկ 1915թ. Մեծ Եղեռնի ժամանակ` ամբողջովին զրկվել է հայ բնակիչներից: Փրկվածներն ապաստանել են Արևելյան Հայաստանում:

Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 1, Երևան, 1990: