ԿԵՐԱՍՈՒՆ

ԿԵՐԱՍՈՒՆ, Կերասուս, Գիրեսուն (անունն ստացել է կեռասենու առատության պատճառով). հնագույն քաղաք Փոքր Ասիայի հյուսիսում, Սև ծովի ափին (այժմ` Թուրքիայի Գիրեսուն վիլայեթի վարչական կենտրոնը): Հիմնել են սենոպցի գաղթականները: Մ.թ.ա. IV-IIIդդ. մտել է Փոքր Հայքի թագավորության կազմի մեջ, այնուհետև Պոնտոսի թագավորության կարևոր կենտրոնն էր: Հետագայում գտնվել է Հռոմի, Բյուզանդիայի կազմում, ապա նվաճել են թուրքերը:

XXդ. սկզբին ուներ 18500 (2000 ընտանիք) բնակչություն, որից 200 ընտանիք` հայ, 800-ը` հույն, 1000-ը` թուրք: Հայերն զբաղվում էին պտղաբուծությամբ, արհեստներով, առևտրով, ունեին երկու եկեղեցի` Ս.Լուսավորիչ և Ս.Սարգիս (վերջինս կառուցված է ժայռի մեջ): Գործել են արական և օրիորդաց վարժարաններ:

Հայերը բռնությամբ տեղահանվել են 1915թ. Մեծ եղեռնի ժամանակ, նրանց մեծ մասը զոհվել է գաղթի ճանապարհին:

Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 2, Երևան, 1995: