Ես կոտրեցի իմ հայ ինքնությանն առնչվող կանխակալ կարծիքները

(կրճատումներով)

 Հայկո Ջեփքինն ասում է. «Ես նկատեցի, որ ինձ ուղղված առաջվա բացասական, ծայրահեղական արտահայտությունները ժամանակի ընթացքում անգոյացան կամ չափավորվեցին: Ուրեմն` ինքս էլ նպաստ ունեմ դրանում: Ես փոխեցի այն անձանց, ովքեր բացասական հոդվածներ էին գրում իմ ծագման մասին»:

Արդեն 5 տարի է, ինչ Հայկո Ջեփքինը կա մեր կյանքում` իր մազերի տարբեր գույնով, արտասովոր դիմահարդարմամբ, ուշագրավ տեսահոլովակներով, դաջվածքներով ու ճիչերով: Կարճ ժամանակահատվածում բավականին մեծ թվով երկրպագուներ գրաված Ջեփքինին եթե անգամ սարսափելի համարողներ էլ կան, նա բոլորովին էլ չի նեղվում այդ հանգամանքից: Քանզի իր հիմնական նպատակն էլ արդեն իսկ սարսափեցնելու միջոցով իրեն սիրել տալն է: Ինչքան էլ որ բեմում սարսափելի թվա, մոտիկից այդպիսին չէ: Զրուցասեր է, ժպտադեմ և անգամ` զվարճալի: Չեփքինն ունի հաստատուն ինքնավստահություն. իրեն այդպես ուժեղ են դարձրել այն կանխակալ կարծիքները, որոնց հանդիպել է տարիներ շարունակ: Հետևյալ վերաբերմունքն ունի իրեն ոճի պատճառով «խենթ» ասողների, հայ լինելու պատճառով էլ՝ արհամարհողներին հանդեպ. համբերել ու սպասել: Հենց այդպիսին է յուրայինների համար «օտար», օտարների համար էլ՝ «յուրային» Հայկո Ջեփքինը…

Որքանո՞վ եք հետաքրքրվում Ձեր արմատներով` որպես հայ:

Հետաքրքրվում եմ, ուսումնասիրում: Գլուխս կորցնում եմ իմ հանդիպած այն բոլոր բաներից, որոնք առնչվում են իմ ծագմանը: Եվ դա ինձ դուր է գալիս:

Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այն գործընթացը, որում գտնվում են հայերը: Դա Ձեզ վրա ազդեցություն թողնու՞մ է:

Ազդվում եմ և անհանգստանում: Անհագստացնող է, որ ծագման խնդիրն այդքան շատ է արծարծվում, և որ լեզուններն ու կրոնները գաղտնազերծվում են այդպես դատապարտելի կերպով: Բայց և այնպես՝ համոզված եմ, որ ոչ մի խնդիր չեմ ունենա փողոցում: Քաղաքականորեն հարուցված խնդիրները ազդեցիկ են լինում, երբ ներկայացվում են հասարակությանը այնպիսի մի ցանցի միջոցով, ինչպիսին են զանգվածային լրատվամիջոցները:

Դուք հանդիպե՞լ եք բացասական վերաբերմունքների:

Իմ շրջապատում չեմ հանդիպում: Արվեստի գործիչների շրջանակներում կան տիեզերական մտածող մարդիկ: Սակայն համացանցից օգտվողների շրջապատից եղել են իմ հասցեին ուղղված մեկնաբանություններ այն բանից հետո, երբ ալբոմ թողարկեցի, և ինքնությունս գաղտնազերծվեց: Դա, անշուշտ, հաճելի բան չէ: Քանի որ քննարկման առարկա է դառնում մեր ազգն ու տակը:

Ինչերո՞վ եք անցել այս հինգ տարվա ընթացքում:

Ես նկատեցի, որ ինձ ուղղված առաջվա բացասական, ծայրահեղական արտահայտությունները անգոյացան կամ չափավորվեցին ժամանակի ընթացքում: Ուրեմն` ինքս էլ նպաստ ունեմ դրանում: Ես փոխեցի այն անձանց, ովքեր բացասական հոդվածներ էին գրում իմ ծագման մասին:

Դուք առավելապես կանխակալ կարծիքների պատճառո՞վ եք անհանգստանում:

Այո’: Այն բանից, որ քննադատվում ես մի բանի համար, որը չես: Անընդհատ զբաղվում ես` դրա հակառակը բացատրելով, և դա դարձնում քո առաքելությունը, մինչդեռ բոլորովին էլ պարտավոր չես այդ առաքելությունը կատարել:

Դա ծանր չէ՞:

Ծանր է լինում` ըստ իրավիճակի: Քանզի շատ բաներ են առաջանում, որոնցով հարկադրված ես լինում զբաղվել: Ոչ միայն երաժշտությամբ եմ զբաղվում, այլև ստիպված եմ լինում այդ խնդիրները բացատրել: Այն էլ` դարձյալ ու դարձյալ:

Ի՞նչ  եք անում, երբ ուրիշները Ձեզ որպես «օտարի» են վերաբերվում: Դրան կարևորություն տալի՞ս եք:

Ո’չ, դրա հակառակն եմ կարևորում: Ինչքան այդ խնդիրները կարևորում ես, այնքան հակառակ կողմը ավելի է դրանք ուռճացնում: Հետևաբար` պետք չէ կարևորել: Պետք է որոնել դրանք     չեզոքացնելու ուղիները:

Արդյո՞ք նման վիճակն ունի նաև իր առավելությունները:

Իհա’րկե: Եթե սկզբում քո կողմից «վատ» որակված բանին հետագայում «լավ» որակումն ես տալիս, դրանից չես կարող ազատվել: Դա իմ ռազմավարությունն է: Այդպես էլ եղել է իմ ողջ կյանքի ընթացքում: Մարդիկ նախ ինձ օտար են համարում, իսկ հետո` ընդունում: Պետք չէ քեզ անմիջապես սիրել տաս: Քանի որ արագ սիրելու դեպքում կա հավանականություն, որ ժամանակի ընթացքում կլքեն:

Լա’վ, իսկ նման դեպքեր Ձեր կյանքում եղ՞ել են:

Հինգ տարի շարունակ անընդհատ հետևյալին եմ բախվում համերգների ժամանակ և կուլիսներում. «Եղբա’յր, առաջ քեզ չէինք սիրում»: Նման բանի առնչվեցի նաև հեռուստահաղորդումների ժամանակ: Այդ սերը ստեղծեցի անսերությունից:

Յենի Շաֆաք օրաթերթ, 13.06.10

http://yenisafak.com.tr/Pazar/?t=13.06.2010&c=29&i=262520