«Ակօս» թերթի խմբագիր. Թուրքիայի հայկական կրթօջախները ինքնուրույն եւ ազատ կառույցներ են

Թուրքիայի ողջ տարածքում գոյություն ունեցող քառասունութ հայկական եկեղեցիներից ամեն կիրակի պատարագ է մատուցվում միայն երեսուներկուսում, այսինքն՝ հոգեւոր սպասավորներ ունեն միայն այդ թվով հայկական եկեղեցիներ։ NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նման տեղեկություններ հաղորդեց «Ակօս» թերթի խմբագիր Արիս Նալչըն։

Նրա խոսքով, Թուրքիայի տարածքում գոյություն ունեցող քառասունութ եկեղեցիներին զուգահեռ՝ գործում են նաեւ քառասունութ հիմնադրամներ։ «Հայկական հիմնադրամները Թուրքիայում ճիշտ այնքան են, որքան եկեղեցիները»,- հստակեցրեց Նալչըն՝ հավելելով, որ հայկական եկեղեցիներին եւ հիմնադրամներին կից՝ գործում են նաեւ մեկ տասնյակից ավել հայկական դպրոցներ եւ տասնհինգ մշակութային կենտրոններ։

«Ստամբուլում գործող 14 հայկական դպրոցներում այսօր սովորում է շուրջ երեք հազար աշակերտ»,- տեղեկացրեց Նալչըն՝ նշելով, որ եթե հայկական դպրոցները գոյատեւում են հայ բարերարների եւ հիմնադրամների կողմից հատկացված միջոցներով, ազգային մյուս փոքրամասնությունների, ասենք՝ հույների ազգային կրթօջախները ֆինանսավորվում են թուրքական կառավարության կողմից։ «Պատճառն այն է, որ թուրքական եւ հունական կողմերը պայմանավորվածություն ունեն. ըստ այդ պայմանավորվածության՝ որքան թուրքական դպրոցներ կան Հունաստանի տարածքում, նույնքան հունական դպրոցներ պետք է լինեն Թուրքիայում։ Հետեւապես Թուրքիան շահագրգռված է հունական դպրոցների բարօրությամբ եւ անում է ամեն բան, որպեսզի դրանցից մեկնումեկը չփակվի։ Հակառակ դեպքում կվտանգի Հունաստանում իր ազգային կրթօջախների լինելիության հարցը»,- հստակեցրեց «Ակօսի» խմբագիրը։

Նրա խոսքով լավ է, որ նման պայմանավորվածություն չկա նաեւ հայկական կողմի հետ, քանի որ այդ դեպքում Թուրքիայում հայկական դպրոցներ պարզապես չէին լինի։ «Հայ դպրոցի գոյատեւումը հայ ուժերով ինձ համար ուրախալի է, քանի որ Թուրքիայի հայկական կրթօջախները ինքնուրույն եւ ազատ կառույցներ են»,- նշեց Նալչըն։

Անդրադառնալով հայապահպանության եւ խառնամուսնությունների հարցերին՝ նա տեղեկաացրեց, որ հատկապես վերջին մի քանի տարիներին հայ երիտասարդներից ավելի ու ավելի շատերն են ամուսնանում այլազգիների հետ։ «Մարդիկ այլեւս գլոբալիզացիայի օրենքներին են ենթարկվում։ Նրանք, օրինակ, չեն կարողանում հասկանալ, թե ինչո՞ւ չպետք է ամուսանան թուրքի, հույնի կամ հրեայի հետ։ Այնպես որ` յուրաքանչյուր մարդ մտածում է նախեւառաջ իր, հետո նոր համայնքի եւ ազգապահպանության մասին։ Սա ամեն մի մարդու իրավունքն է, եւ չնայած համայնքի բացասական վերաբերմունքին՝ երիտասարդները վարվում են այնպես, ինչպես ճիշտ են գտնում»,- ավարտեց «Ակօի» խմբագիրը։

NEWS.am,  04, 06.2010