Սպասված գիրքը հանդիպում է իր ընթերցողին

Քեմալ Յալչընի` բանավոր պատմությանն առնչվող աշխատությունը, որը նույնպես շատ ընթերցողներ է ունենալու, ներկայացնում է Անատոլիայի երեսունվեց զավակների իրական պատմություները:

«Անատոլիայի զավակները՝ հարյուրամյակի վկաներ» գիրքը կազմված է վերջին հարյուրամյակում Անատոլիայից, Թուրքիայից հարկադրաբար հեռացած և  աշխարհի չորս կողմը սփռված քրդերի, թուրքերի, հույների, հայերի, արաբների, լազերի, զազաների, ասորիների, ալևիների իրական կյանքի պատմություններից:  

Նրանք  այնուհետ երբեք չմոռացան Անատոլիան, իրենց ծննդավայրերը…

Թեև նրանց հեռանալուց հետո երկար տարիներ են անցել, շատ ցավալի դեպքեր են տեղի ունեցել, սակայն նրանք «որտեղացի՞ եք» հարցին դեռ շարունակում են պատասխանել՝ «ստամուլցի եմ», «կապադովկիացի», «թոքաթցի», «սվասցի», «մալաթիացի», «իգդիրցի», «միդյաթցի»:

Ի՞նչ է պատահել այդ մարդկանց:

1914 թ. օսմանյան մարդահամարի համաձայն` Թուրքիայի հանրապետության ներկայիս սահմաններում ապրող բնակչության ընդհանուր թիվը կազմում էր մոտավորապես 16 ու կես միլիոն: Այդ բնակչության մոտ չորս միլիոնը բաղկացած էր հայերից, հույներից, ասորիներից, հրեաներից, եզդիներից և այլ ոչ մահմեդականներից:

94 տարի անց` 2008 թ., Թուրքիայում մնացել է ընդհանուր հաշվով հարյուր հազարի չափ քրիստոնյա: Հանրապետական շրջանում բնակչության փոխանակումների և գաղթերի միջոցով Թուրքիա եկած մարդկանցից շատ ավելի մեծ թվով Թուրքիայի Հանրապետության քաղաքացիներ, հատկապես 1955 թ. սեպտեմբերի 6-7-ից հետո, արտագաղթեցին Թուրքիայից` ոմանք կամավոր, ոմանք էլ` անկախ իրենց կամքից:

Բացի այդ՝ 1971 թ. մարտի 12-ի և 1980 թ. սեպտեմբերի 12-ի հեղաշրջումներից հետո Թուրքիայի Հանրապետության հազարավոր քաղաքացիներ, քաղաքական պատճառներից ելնելով, ապաստան գտան արևմտաեվրոպական երկրներում: Այդ հոսքը շարունակվեց երկար տարիներ` հակառակ բոլոր արգելքներին ու դժվարություններին:

Այդ մարդիկ, որոնց կյանքի պատմություններն արտացոլված են «Անատոլիայի զավակները՝ հարյուրամյակի վկաներ» գրքում, Անատոլիայի հարազատ զավակներն են, որոնք ապրում են հայրենիքի կարոտով ու իրենց անցյալի դառը և քաղցր հուշերով:

Նրանցից  յուրաքանչյուրը վերջին հարյուրամյակի կենդանի վկան է:

Անատոլիայի զավակների ուրախություներնն էլ են մերը, դառնություններն էլ:

Անատոլիայի զավակները թող մոռացության չմատնվեն, այդ ցավերը թող երբեք չկրկնվեն…

Գրքի վերնագիրը` «Անատոլիայի զավակները հարյուրամյակի վկաներ»

Հեղինակ` Քեմալ Յալչըն

Հրատարակչատունը` Անֆորա հրատարակչություն

ISBN: 978-9944-410-46-5

Էջերի քանակը` 575 էջ

Գլխավոր խմբագիր` Այդըն Իլերի

Հրատարակչության խմբագիր` Մուրադ Աքքան

Անատոլիայի զավակները՝ հարյուրամյակի վկաներ

Այս գրքում խրատվելով ընթերցելու եք Անատոլիայում ապրող տարբեր կրոնների, լեզուների, ազգությունների և մշակույթների պատկանող մարդկանց գլխին եկածների մասին, ինքներդ ձեզ հարց եք տալու, թե «Մի՞թե դա հնարավոր է: Մի՞թե որևէ մայր նման բան կանի իր զավակին: Մի՞թե որևէ պետություն այդպես կվարվի սեփական քաղաքացիների նկատմամբ», և չեք հավատալու այդ պատմություններին: Այս գրքում գրվածներն ընդամենը մեկ էջ են իրական կյանքից, մի կաթիլ` օվկիանոսից: «Անատոլիայի զավակները՝ հարյուրամյակի վկաներ» գիրքը կազմված է վերջին հարյուրամյակում Անատոլիայից, Թուրքիայից հեռացած, աշխարհի չորս կողմը սփռված մարդկանցից 36-ի իրական կյանքի պատմություններից, մարդիկ, ովքեր հեռացել են Թուրքիայից, բայց չեն կարողանում այն մոռանալ:

Նրանք Անատոլիայի հարազատ զավակներն են, վերջին հարյուրամյակի կենդանի վկաները:

Քեմալ Յալչըն

 memlekethaber.com 12.05.2010