«Իմ դստեր` Լուսինի և Ջեմիլ Աքսուի որդու` Արևի առկայության դեպքում խավարը մեզ չի սպառնում». Թուրքիայում համշենահայ մտավորականի հուզիչ գրառումը

«Իմ դստեր` Լուսինի և Ջեմիլի որդու` Արևի առկայության դեմքում խավարը մեզ չի սպառնում»: Իր ֆեյսբուքյան էջում նման գրառում է կատարել Ստամբուլում բնակվող համշենահայ մտավորական Մահիր Օզքանն` անդրադառնալով արդեն 40 օրից ավել բանտում պահվող համշենահայ մտավորականներ Ջեմիլ և Նուրջան Աքսուների որդու` 8-ամյա Արևի ապրումներին նվիրված հրապարակմանը: Ի դեպ, Մահիր Օզքանն ու Ջեմիլ Աքսուն այն հազվադեպ համշենահայերից են, ովքեր իրենց զավակներին կոչել են հայկական անուններով: Մահիր Օզքանը գրառման տակ հրապարակել է նաև թուրքական «Ջումհուրիյեթ» օրաթերթում տպագրված «Չի կարողանում մորը դիպչել… Փոքրիկ Արևի լուռ ճիչը» հոդվածը: Այդ մասին փոխանցում է Akunq.net-ը` ստորև թարգմանաբար ներկայացնելով ամբողջական հոդվածը.

«Արևը մի 8-ամյա երեխա է: Մայրը` Նուրջան Վայիչը, և հայրը` Ջեմիլ Աքսուն, 40 օրից ավել է, ինչ բանտարկված են` «սոցիալական ցանցերում արված գրառումների» հիմքով: Բանտարկման դեմ նրանց վերջին առարկությունը ևս մերժվել է: Արևը մորն ու հորը հաճախ է տեսնում հաստ ապակու հետևից: Արևի մորաքույրը` Թյուլայ Վայիչը, ով փորձում է Արևին նկատել չտալ ծնողների բացակայությունը, ասում է. «Արևը մինչ այժմ երբեք չի արտասվել:  Վերջին անգամ, երբ ապակու հետևից մորը տեսավ, աչքերը լցվեցին, և ասաց. «Կարոտել եմ, ե՞րբ ես դուրս գալու»:

Մորաքույրը պատմում է, որ ամեն բան անում է, որպեսզի Արևին ուրախ պահի, և որ նա խելամիտ երեխա է, մինչ այժմ երբեք լաց չի եղել: Սակայն վերջին 10 օրն սկսել է անընդհատ ասել, որ կարոտել է մորն ու հորը և հարցնել, թե երբ են նրանք դուրս գալու:

Արևի մորաքույրը նշում է. «Երբեմն դպրոց գնալ չի ուզում: Հաճախ եմ նրան իրենց տուն տանում, 1-2 օր միասին այնտեղ ենք մնում: Նրանց տունը ներկայում դատարկ է: Մի քիչ ուրախանում է, երբ տեսնում է ծնողների իրերն ու իր խաղալիքները: Սակայն երբ նորից իմ տուն եմ տանում, տրամադրությունը վատանում է»:

Մորաքույրն անդրադառնալով նրանց վերջին հանդիպմանը` հայտնում է. «Տխրեց, երբ ապակու հետևից չկարողացավ մորը դիպչել: Ես ինչքան էլ ջանքեր գործադրեմ` նա մոր ու հոր կարիքն ունի: Ես միայն Արևի համար ուզում եմ, որ նրանք դուրս գան: Երբ նրան տխուր եմ տեսնում, ես էլ եմ տխրում: Արևին զրկել են թե մորից և թե հորից: Միակ մաղթանքս է, որ հնարավորինս արագ վերջ տրվի Նուրջանի և Ջեմիլի դեմ այս անարդարությանը»:

Մելինե Անումյան

Akunq.net