Թուրքիայի Մարդին նահանգի Դերիք շրջանում բնակվող վերջին հայ ընտանիքը՝ Յուրշալին-Նաիֆ Դեմիրջինները, ամեն շաբաթ աղոթում են Սուրբ Գևորգ հայկական եկեղեցում։ Նաիֆ Դեմիրջին նշում է, որ գոհ են շրջանի բնակիչներից, և իրենց մտահոգությունը միակն է. «Երբ ես մահանամ, ո՞վ կպահպանի եկեղեցին»։
«Մինչև 1915թ. մոտ 1.900 հայ է ապրել Դերիքում, այժմ, սակայն, Նաիֆն ու կինը՝ Յուրշալին Դեմիրջին, թեև միայնակ են մնացել, սակայն չեն էլ մտածում բնակավայրից հեռանալու մասին»,- գրում է «Ակօս»-ը՝ «Դողան» գործակալությանը հղումով։
Մինչև 1915թ. այս եկեղեցում կանոնավոր պատարագ է եղել։ 1957թ-ից, սակայն, եկեղեցին սկսել է որպես ախոռ օգտագործվել։ «Այդ ժամանակ ես 9 տարեկան էի։ Ավելի ուշ համայնքը գումար հավաքեց, 5.200 լիրա տվեց և գնեց եկեղեցին։ Այն դարձյալ բացվեց աղոթքի համար»,-պատմել է դարբինը։
Նա պատմել է, որ ինքն ու կինն ամեն շաբաթ-կիրակի աղոթում են եկեղեցում։
«Քահանաները Ստամբուլից 1-2 ավտոբուսով մեր եկեղեցին են այցելում ու պատարագ մատուցում։ Մենք մեր շրջանի բնակիչներից գոհ ենք, խտրականություն չեն դնում, մեզ լավ են վերաբերվում։ Մեզնից ոչ ոք այս կողմերում չմնաց։ Բոլորն արտերկրում են։ Ես և կինս միայնակ ենք ապրում, երեխաներ չունենք։ Սրանից մի քանի տարի առաջ երկու ընտանիք էինք։ Այդ ընտանիքից Գևորգ Դեմիրջին մահացավ, և մենք մենակ մնացինք։ Այստեղից հեռանալ երբեք չեմ մտածել։ Եթե ես մահանամ կամ հեռանամ, եկեղեցուն նայող չի լինի։ Հանգստյան օրերին այստեղ հյուր եկողներն անպայման ցանկանում են տեսնել եկեղեցին։ Ես էլ վերցնում եմ եկեղեցու բանալին, բացում և օգնում հյուրերին»,-պատմել է Դեմիրջին։
Leave a Reply