Վստահ էինք, որ Թուրքիան վերջին պահին կհետաձգի չվերթները:
Armweeklynews կայքի խմբագրակազմը մինչ օրս ձեռնպահ էր մնացել որևէ տեղեկություն կամ մեկնաբանություն տպագրել Վան-Երևան ուղիղ չվերթների վերաբերյալ:
Վստահ էինք, որ թուրքական կողմը երկար ժամանակ լռելու է` թույլ տալով, որ այդ չվերթի մասին լուրերը տարածվեն միջազգային հանրության շրջանում, իսկ վերջին պահին այն հետաձգելու է, ինչը հավասազոր է դրանց դադարեցմանը: Այդպես էլ եղավ: 2013 թ. մարտի 28-ին Թուրքիայի Քաղաքացիական ավիացիայի գլխավոր վարչությունը անորոշ ժամանակով հետաձգել է Վան-Երևան-Վան ուղիղ չվերթների իրականացումը:
Այս չվերթը պետք է իրականցվեր հայկական «Նարեկավանք Տուր» ընկերության, թուրքական «Բորաջեթ» ավիաընկերության և Վանի «Այանիս» տուրիստական գործակալության կողմից: Արդյոք Վան-Երևան տուրիստական նպատակներ հետապնդող ավիահաղորդակցության չեղյալ հայտարարումը կարելի է դիտարկել որպես Հայաստանի արտաքին քաղաքականության բացթողում կամ պարտություն:
Այսօր՝ ոչ, քանի որ այդ պարտությունը տեղի է ունեցել վաղուց, դեռևս 2009 թվականին:
2009 թվականից այս կողմ, երբ ստորագրվեցին Հայաստան-Թուրքիա միջպետական հարաբերությունները կարգավորելուն միտված արձանագրությունները, հայ-թուրքական հարաբերություններ զարմանալիորեն մտան փակուղի, իսկ որոշ ոլորտներում ոչ պաշտոնական հարաբերություններն անգամ էլ ավելի վատացան:
Հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումից հետո Հայաստանը փաստաթղթային առումով «փակեց» Թուրքիայի հետ իր հարաբերությունները և դիվանագիտական տեսակետից անցավ սպասողական վիճակի, թե երբ թուրքական կողմը հարկ կհամարի որևէ քայլ կատարել` հարաբերությունները կարգավորելու նպատակով:
Հայկական կողմը մշտապես փորձում է արդարացնել հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումը` պնդելով, որ «ֆուտբոլային դիվանագիտության» արդյունքում «գնդակը Թուրքիայի կիսադաշտում է»:
Սա նշանակում է, որ թուրքական կողմը շահող կողմն է և երբ ցանկանա, ինչպես ցանկանա, այնպես էլ կարող է վարվել այդ «գնդակի» հետ: Եվ ոչ ոք չի պարտադրում կամ շտապեցնում Թուրքիային: Հայաստանը միայն դիտորդի կարգավիճակում է: Իսկ դիտորդը չի կարող անգամ մեկ ուղիղ չվերթի վրա ազդել:
http://www.armweeklynews.am/awn/m13/m_0195.htm
Leave a Reply