Տող, Մարաղա, Սումգայիթ, իսկ այժմ` Խնապատ:
Ավարտվել է Արցախյան պատերազմի մասին պատմող փաստավավերագրական «Հաղթանակի կոդը» ֆիլմաշարի չորրորդ ֆիլմը` «Մուսալեռից Խնապատ»: Պրեմիերան, ամենայն հավանականությամբ, կկայանա հունվարի 28-ին` ՀՀ ԶՈւ կազմավորման օրը:
Ֆիլմի գաղափարը ռեժիսոր և օպերատոր Գագիկ Հարությունյանը վաղուց է հղացել, բայց այն հնարավոր եղավ իրականացնել միայն Ազգային կինոկենտրոնի և «Բաղինյան» կինոստուդիայի հետ համագործակցությամբ: Փաստավավերագրական ֆիլմում, որը նաև գեղարվեստական և խաղարկային տարրեր է պարունակում, փորձել է համեմատություններ անցկացնել Մուսալեռի և Խնապատի հերոսամարտերի միջև:
«Եթե Մուսա լեռան հերոսները ստիպված լքում են իրենց մայր հողը, ապա Խնապատում` շարքային հայ գյուղացին մնում է իր հողին կպած, իր օջախում: Հայրենի հողում գաղափարախոսություն պետք չէ, այլ` վարակիչ հայրենասիրություն: Հերոսներից մեկը նույնիսկ ասում է, թե թուրքը Խնապատին միայն հեռադիտակով է նայելու: Ես ներկայացրել եմ օբյեկտիվ պատկերն անցյալի և ներկայի: Հարցեր են բարձրացվում` սեփական հողն ու տունը պաշտպանելը հայրենասիրությո՞ւն է, թե՞ ոչ»,- լրագրողների հետ հանդիպմանը նկատեց ֆիլմի ռեժիսորը:
Հանդիպմանը ներկա քաղաքագետ Լևոն Մելիք-Շահնազարյանը լրացրեց, թե մոտ մեկ ժամ տևողությամբ ֆիլմում ոչ մի քարոզչություն և դիվանագիտություն չկա, անգամ` պատերազմ չկա, բայց հուզվում ես նայելիս, որովհետև անկեղծ է. «Այստեղ հնչում են կարծիքներ, որոնց հետ ես համաձայն չեմ, բայց այստեղ չկա ոչ մի դերսանություն: Օրինակ` մի ազատամարտիկ դժգոհում է` ասելով, թե ինքը չի կռվել, որ իրեն պետությունը հետո լավ չնայի, իսկ մի ծեր կին նրան հակադարձում է.«Դե տունն ունես, հողն ունես, դե աշխատի էլի: Պետությունից չպետք է միայն պահանջել»: Այդ տղային ես ծանոթ եմ և վստահ եմ, որ պատերազմ սկսի, առաջինն ինքն է գնալու: Երբեմն մեր պահանջները գերազանցում են երկրի հնարավորությունները: Իհարկե, գտնում եմ, որ ազատամարտիկն այնքան թոշակ պիտի ստանա, որ սոված ու անլույս չմնա»:
Անդրադառնալով ռազմահայրենասիրական դաստիարակչության ուղղությամբ պետական քաղաքականությանը` Լևոն Մելիք-Շահնազարյանը նկատեց, թե բացթողումներ կան, դրա համար էլ արցախյան ազատամարտի միայն 3 հերոսի անուն գիտի երիտասարդությունը, բայց նրանք շատ են:
«Սա մեկ հոգու լուծելիք խնդիր չէ: Սա պետության լուծելիք հարցն է: Գնացեք ուսումնասիրեք, թե ինչ պատմություններ կան. Պատերազմի ժամանակ բլուրի մեջ դպրոց են փորել ու բացել: Սա հպարտանալու բան է: Պատերազմը մեր ընդհանուր կյանքի մի դրվագն է, որն այսօր անցել է, բայց չի վերջացել: Այն պարզապես այլ ֆորմատով է առկա»,- ամփոփեց Լևոն Մելիք-Շահնազարյանը:
http://haynews.am/hy/1358336947
Leave a Reply