Հելեն Պալոյանի կյանքը Հայաստանում անցել է մանկատանը: Պալոյանը, ով հետագայում դարձել է Խերդիյան, թափառում էր փողոցներում, աղերսում էր սնունդ և ապաստան: Նա այն մարդկանցից էր, ով ականատես է եղել, թե ինչպես օսմանյան զորքերը ներխուժեցին իր գյուղը: Այդ ջարդերի ժամանակ նա շատերի նման ապաստանեց եկեղեցում, բայց հետո փախավ այնտեղից, երբ պարզ դարձավ, որ թուրքերը պատրաստվում են հրկիզել այն: Ի վերջո Պալոյանը ապաստան գտավ մանկատանը։ Բայց հետագայում նրա զարմիկը գտնում է նրան և 1920 թ. կեսերին բերում Ռեյսին, Վիսկոնսին: Գրում է chicagotribune.com֊ը:
1906 թ. ծնված Պալոյանը չի հիշում, թե ինչպես մահացան իր ծնողները: Ցեղասպանության ժամանակ Պալոյանի երկու ավագ եղբայրները աքսորվեցին, իսկ երրորդ եղբայրը մեկնեց ԱՄՆ: Հետագայում նա միացավ երրորդ եղբորը, բայց ադպես էլ երբեք չլսեց մյուս եղբայրների մասին:
Մնալով միայնակ՝ Պալոյանը ապրում է փողոցում մինչև մանկատնից մի կին փրկում է նրան: Մանկատանը նա մնում է մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմի վերջը: Ապա մանկատունը տեղափոխվում է Սիրիա, հետո` Լիբանան և Հունաստանում:
Երբ Պալոյանի ամերիկացի զարմիկը՝ Ջակոբ Հարդին, տեղեկանում է, որ նա ապրում է Հունաստանում, որոշում է նրան հետ տանել ԱՄՆ: Այդ նպատակով Պալոյանն ամուսնանում է ծագումով հայ, բայց Չիկագոյում բնակվող Զադիգի հետ, որպեսզի ավելի դյուրին դառնար մուտքը ԱՄՆ:
Այն հարցին, թե ինչն է նպաստում նրա երկարացությանը, Պալոյանի թոռնիկը՝ Մարիան Աճեմյանը, պատասխանեց.- «Նա ուղղակի օրհնված է…ունի ուժեղ միտք ու ոգի, նա սիրում էր կյանքը և օգնել մարդկանց…»:
Կիրակի օրը Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ հայկական եկեղեցին ուժի հաստատակամության և Աստծո հանդեպ ունեցած հավատի համար պարգևատրեց 107-ամյա կնոջը, ով համարվում է 1915թ. Հայոց ցեղասպանության ականատեսներից և վերապրածներից մեկը:
Leave a Reply