Վերոնշեալ տիտղոսով գիրք մը լոյս ընծայած են Լօռ Մառշան եւ Կիյոմ Փէրիէ, որոնք համապատասխանաբար՝ «Ֆիկառօ» եւ «Լը Մոնտ» թերթերուն Թուրքիոյ թղթակիցներն են:
Անոնք, 2004ին՝ Եւրոպական Միութեան Թուրքիոյ անդամակցութեան առընչուող բանակցութիւններու սկիզբէն ի վեր, քայլ առ քայլ հետեւած են այդ երկրին մէջ տեղի ունեցող փոփոխութիւններուն, յատկապէս «Հայկական հարցին»:
Այս երկու լրագրողները որոնք շուրջ տասը տարի է հոն կ՚ապրին, տեղւոյն վրայ լայնածիր քննարկումը կատարած են այսօրուան Թուրքիոյ մէջ՝ Հայոց Ցեղասպանութեան յիշողութեան: Գտած են վերապրողներ, իրենց կեանքը փրկելու համար մահմետական դարձած Հայեր, շառաւիղներ՝ «Արդար» Թուրքերու, որոնք փրկած են Հայոց կեանքեր, լռութեան մէջ թաղուած վկայութիւններ, եկեղեցիներ որոնք վերապրած են դար մը ուրացումէ եւ թշնամութենէ:
Հատորին ներկայացման երկտողին մէջ կ՚ըսուի.
«Ջարդերուն հարիւրամեակին 2 տարի մնացած, այս պատմութիւնները, հարցազրոյցներն ու հանդիպումները կը գծեն իր ժխտողականութեամբ հիւանդ երկրի մը պատկերը, որ կը տառապի այդ անցեալին յաճախանքով, որը սակայն՝ չ՚անցնիր… Նոյնիսկ եթէ կան Թուրքեր որոնք քաջօրէն կը պայքարին պաշտօնական թէզին դէմ, ինչպէս Թանէր Աքչամ, որ ստորագրած է այս գիրքին նախաբանը:
«Վերջապէս՝ “Թուրքիան եւ հայկական ուրուականը” պիտի բերէ տարրեր Ֆրանսայի մէջ ընթացող Ցեղասպանութեան ժխտումին պատժելիութեան վիճարկումին. օրէնքը քուէարկուեցաւ Յունուար 2012ին եւ մերժուեցաւ Սահմանադրական խորհուրդին կողմէ: Նախագահ Հոլանտ խոստացաւ նոր բնագիր մը»:
«ՆՈՐ ՅԱՌԱՋ»
Leave a Reply