«Գրիգոր Զոհրապից հետո` հարյուր տարի անց, Հրանտ Դինքը Թուրքիայում խոսում էր ազատ և համարձակ, հավատում, որ եթե Օսմանյան կայսրությունը նորմալ, մարդավայել պետություն լիներ, հայերը նորմալ կապրեին այնտեղ, և իր ավարտն էլ նույնը եղավ, ինչ Զոհրապինը»,- Ակօս թերթի նախկին աշխատակից, Հրանտ Դինքի ընկեր Տիրան Լոքմագյոզյանը հիշում է իր ընկերոջը:
«Հայաստանում Հրանտ Դինքին ճանաչեցին իր մահով, Թուրքիայում նրան ճանաչում էին և կենդանի ժամանակ, և մահից հետո, սակայն մահից հետո էլ նա ճիշտ չճանաչվեց: Բոլորը կարծում են, որ նա մահացավ, որովհետև հայ նացիոնալիստ էր, սակայն եթե Հ. Դինքը հայ նացիոնալիստ լիներ, կապրեր»,-համոզված է Տիրան Լոքմագյոզյանը:
«Նա ավելի վտանգավոր եղավ Թուրքիայի համար, որովհետև նա խոսում էր որպես հայ, բայց որպես Թուրքիայի քաղաքացի, նա ոչ Հայաստանի, ոչ էլ Թուրքիայի դիրքերից չէր խոսում, նա մի երրորդ ճանապարհ էր բացում, որը ձեռնտու չէր Թուրքիայի խորքային իշխանությանը»,-ասաց ընկերը:
Անդրադառնալով Թուրքիայի նկատմամբ մեր վարած արտաքին քաղաքականությանը` Լոքմագյոզյանը նշեց. «Այն այսպես է կառուցված` «տեսնենք ուրիշները ինչ կանեն, մենք էլ դրան համարժեք մի բան անենք», ինչը սխալ է: Թուրքիայի նկատմամբ Հայաստանը ոչ մի նախաձեռնություն չունի` սկսած Աղթամարի Սուրբ Խաչ եկեղեցու բացումից: Մենք այսօր Թուրքիայի հետ խնդիր ունենք, Թուրքիայից ինչ-որ բան ենք պահանջում, սակայն միասնակություն չունենք:»,-իր խոսքը եզրափակեց Լոքմագյոզյանը:
Hayeli.am
Leave a Reply