Թուրքիայի ներքին գործերի նախարարը հայերից արյան վրեժ է պահանջում

Հույսով ենք, որ հայ-թուրքական արձանագրությունները դիվանգիտական հաջողություն համարող պետական գործիչները կդադարեն “գլուխ գովել”:

 Ադրբեջանցիների և թուրք ազգայնականների կողմից փետրվարի 26-ին 1992թ-ին Խոջալուի դեպքերի կապակցությամբ հանրահավաքին ամեն ինչ կարելի էր սպասել, բացի նրանից, որ ՆԱՏՕ-ի անդամ և Եվրամիության անդամության թեկնածու երկրի ներքին գործերի նախարարը կարող է մոլի հակահայկական ելույթ ունենալ և անգամ վրեժխնդրության կոչով դիմել հավաքվածներին` «թուրքերի թափված» արյան համար:

Ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում ենք, որ մինչև հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումը թուրքական մամուլը և Թուրքիայի պաշտոնատար անձինք խուսափել են հրապարակավ քննարկել Լեռնային Ղարաբաղի հետ կապված հարցերը և հակահայկական բնույթի հոդվածներ տպագրել: Դժվար չէ տեղեկանալ այդ մասին` բացելով թուրքական հեղինակավոր թերթերի աղբյուրները:

Միայն հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումից հետո Թուրքիան ոչ միայն երկրի ներսում, այլ նաև միջազգային ասպարեզում անցավ բացահայտ հակահայկական գործունեության և Ադրբեջանի փոխարեն պաշտոնապես իր վրա վերցրեց միջազգային ատյաններում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության խնդրում ադրբեջանական տեսակետի պաշտպանությունը:

Ավելին` այժմ Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի դեմ որպես պետական բարձր մակարդակով թշնամական գործողություններ իրականացնող պետություն առաջին գծում հանդես է գալիս Թուրքիան: Միամտություն կլիներ պնդելը, որ Թուրքիան մինչև հայ-թուրքական արձանագրությունները թշնամաբար տրամադրված չի եղել Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի նկատմամբ: Սակայն միշտ փորձել է այդ տրամադրվածությունը քողարկել և երբեք ի ցույց չի դրել միջազգային հանրությանը :

Հայ-թուրքական արձանագրությունները վերջնականապես սանձարձակեցրին Թուրքիայի իշխանություններին: Նրանք հասան իրենց նպատակին` ունենալով ստորագրված փաստաթուղթ Հայաստանի հետ և այժմ կարող են իրենց թույլ տալ ամեն ինչ:

Երբ իշխանության բացթողումները միայն տնտեսական ոլորտում է, դա դեռ ոչինչ, կարելի է շտկել, և անգամ ինքը կարող է շտկվել, բայց երբ այդ բացթողումները և սխալների «մանկական արդարացումները» վերաբերում են արտաքին քաղաքականությանը և ազգային անվտանգությանը, ապա դրանք դժվար շտկելի խնդիրներ են:

http://www.armweeklynews.am/awn/f12/am_1118.htm