44 (44)
ԱՐԾՎԻԿ ԳԱԼՈՒՍՏԻ ԹԵՐԶՅԱՆԻ ՊԱՏՄԱԾԸ
ԾՆՎ. 1910 Թ.
ՎԱՆ
Մեր տունը Վանի Խաչփողան փողոցումն էր, այն երկու հարկից էր՝ շրջապատված վարդերի թփերով։ Մենք խաղաղ ապրում էինք։ Մեզ հարևան էին Խանջյանները, Արարքցյանները, Դերձակյանները։
Նախքան պատերազմը հայրս փախել էր թուրքական բանակից։ Նրան գտել, բանտ էին տարել, նա բանտից էլ էր փախել, և թուրքերը հետապնդում էին, քանի որ ինքը նաև դաշնակցական էր։ Երբ փախչելով հասնում է տան մոտ, պիտի պատից թռչեր, մի թուրք նկատում է և կրակում, այնպես որ, հայրս արդեն չկար։
Մենք ութը հոգի էինք գաղթի ժամանակ։ Ճանապարհը շատ դժվար էր, բոլորը հոգնած էին, սոված։ Ճամփին մեռածներին թողնում էինք ու առաջ անցնում, քանի որ թուրքերը մեզ հետապնդում էին։ Ռուսական զորքը մեզ տիրություն էր անում։ Սուխարի բաժանեցին։ Մենք մնացինք անտեր, անտիրական։ Որբ մանուկներին հավաքում էին, ինձ ու քրոջս՝ Արմիկին ևս դրեցին փակ սայլի մեջ ու տարան նախ՝ Իգդիր, ապա՝ Անիպեմզա, հետո՝ Երևան. Նորքի Ս. Աստվածածին եկեղեցու մոտ էր մեր մանկատունը, որի ղեկավարն էր օր. Ազնիվը։ Այդ մանկատունը Ամերկոմի մանկատունն էր։
http://ermeni.hayem.org/turkce/vkayutyun.php?tp=ea&lng=arm&nmb=44
Շարունակելի
Կարդացեք յուրաքանչյուր շաբաթ և կիրակի օրերին:
Leave a Reply