Հայկական հարցը ֆաշիստական մտածողության տեր մարդկանց Թուրքիայում հանգիստ չի տալիս: Ֆրանսիայի Սենատի` Ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագծի ընդունումից հետո հայատյացության հերթական ալիք է սկսվում Թուրքիայում` պետության նախաձեռնությամբ, որի քարոզչության մեջ, ինչպես միշտ, առաջատարը ազգայնամոլ մամուլն է: Ներկայացնում ենք «Յենի աքիթ» պարբերականում հրատարակված մի բարբաջանք, որում հայատյացությունը (և, ընդհանրապես, այլատյացությունը) իր հագեցվածությամբ զարմանք է պատճառում: Ահա այս մարդիկ են մեղադրում Ֆրանսիային (նաև` Եւրոպային)` խոսքի, մտքի, մարդկային իրավունքների ու այլ ազատությունների ոտնահարման մեջ:
Akunq.net – խմբագրություն
Սերդար Արսևեն
Երևի հիշում եք` երբ Վանի Յուզյունջյույըլ համալսարանում գտնվող այն նշանավոր «Էրգենեքոնցի» կազմավորումն էին որոնում, «խաչեր» էին հայտնվել մեր առաջ…
Համալսարանի ղեկավարը մեկտեղել էր այդ հավատքի (քրիստոնեության-Ակունքի խմբ.) այն բոլոր «խորհրդանիշները», որ կարողացել էր գտնել, և համալսարանը բառիս բուն իմաստով վերածել «միսիոներական ռազմաբազայի»…
Ուշագրավ էր նաև միսիոներականության «դավանանքային» կողմը. մեր առաջ բացվել էր հիմնականում Հայ առաքելական հավատքի տեսարան… (Ինչպես հայտնի է, Վանը ներառված է Հայաստանի «երազանքի» սահմաններում…):
Մեկ էլ տեսանք, որ Էրգենեքոնի ամենաքեմալիստ, ամենաազգայնական կազմավորումների ղեկավարները ինչ-ինչ կողմերից աղտոտված են «ուղղափառ քրիստոնեությամբ»…
Հիշու՞ք եք` Հրանտի գործի կապակցությամբ կազմակերպված մի ցույցից արվել էր «Մարդ կարող է թե Հրանտի կողմնակից և թե էրգենեքոնցի լինել» եզրակացությունը…
Շատ ճիշտ է…
Մարդու աչքից չեն վրիպում էրգենեքոնցիների հետ ՊԿԿ-ի անդամների, ՊԿԿ-ի անդամների հետ քաղաքական հայերի և վերջիններիս կողմնակիցների միջև առկա ուշագրավ առնչությունները:
Նմանապես ուշադրություն է գրավում, որ ՏԻԿԿՕ-ի (Թուրքիայի բանվորագյուղացիական ազատագրական բանակը) անդամները ևս խորապես կապված են «քաղաքական հայկականության» հետ…
Նույնիսկ…
«Քաղաքական հայկականություն» է առկա այդ կազմակերպությունների կենտրոններում…
Կամ էլ այսպես բացատրեմ. անկախ նրանից, թե ինչ նպատակներով են հիմնվել ՏԻԿԿՕ-ի պես «ձախակողմյան կազմակերպությունները», դրանք ժամանակ առ ժամանակ ենթարկվել են քաղաքական հայկականության ճնշմանը…
*
Հենց այս հարցում դիմենք ձեր հիշողությանը.
Դուք գիտե՞ք, թե ով է Օրհան Բաքըրը…
Օրհան Բաքըրը…
Մի փոքր մոտենանք այս անվանը.
Դենիզ Գեզմիշը և Մահիր Չայանը…
Ու…
ՕրհանԲաքըրը… «Ձախի» երեք նշանավոր առաջնորդները…
*
Օրհան Բաքըրը հայ է:
Նրա իսկական անունն է Արմենակ Բաքըրջըյան:
Նա ամենաառաջատարն է ՏԻԿԿՕ-ի գաղափարական հայրերից: Եվ ոչ միայն նա. իրենց անունները փոխել են նաև ՏԻԿԿՕ-ի այլ բազմաթիվ առաջատար դեմքեր.
Հրանտը դարձել է Ֆըրաթ…
Արմենակը դարձել է Օրհան…
Ստեփանն էլ դարձել է Մուրադ…
*
Շարունակենք:
Եթե հայացք գցեք մեր Օրհան Բաքըրի, բայց իրականում` Արմենակ Բաքըրջըյանի գործի թղթապանակին, լիքը «զոհ» կգտնեք…
Թուրքիայի զինված ուժերի ներկայացուցիչներ, ոստիկաններ, ուսուցիչներ…
Հեղաշրջման նախապատրաստման նպատակով կազմակերպված բազմաթիվ հասարակական իրադարձություններում, հատկապես` «Մարաշի» դեպքի մեջ կհանդիպեք «քաղաքական հայի» հետքի:
Կարպիս-մարպիս, բոլորն էլ լումա ունեն դրանց մեջ…
Ավելին…
Եթե «ձեր ականջները ցավեցնեք» Օրհան Բաքըրի, այսինքն` Արմենակ Բաքըրջըյանի զրույցները և մյուս վկաների ցուցմունքները լսելով, կտեսնեք, որ իրականում ՏԻԿԿՕ-ՄԻԿԿՕ-ները պատրվակ են եղել ընդամենը…
Ուշագրավ են տվյալ ժամանակաշրջանի առաջատար քաղաքական հայերի ցուցմունքները…
Մի «Դեմիրճյան» կա… Նա մեզ տեղեկություններ է հաղորդում ՏԻԿԿՕ-ի առաջատար անդամների մասին.
«Մերոնք…
դաստիարակվել են Դիարբեքիրի հայկական եկեղեցու քահանա Տեր Գրիգոսի խրատներով:
Հաճախել են Սուրբ Խաչ Դպրեվանքի հայկական եկեղեցին…
Սնվել են Ստամբուլում գտնվող Սուրբ Խաչ վարժարանի շրջանավարտների միության ակումբից:
Որոշ ժամանակ անց դարձել են Ստամբուլի Բալաթ շրջանում գտնվող հայկական գիշերօթիկ դպրոցի «վարժապետը»:
Տներ էին վարձել…
Մի մասում աղջիկ սաներ էին մնում, մյուսում` տղա:
Հետո…
Անվանափոխ են եղել` թաքնվելու համար…»:
*
Տեսնում եք, թե ինչպես է գործել դազգահը, և ինչպիսի «անիմանալի գաղտնիքներ» են եղել «ձախակողմյան կազմակերպությունների» ետնաբեմում…
Ավելին… Պ~ինդ կացեք… Պարզաբանում է Դեմիրճյանը.
«Կոտորածի ժամանակ փրկվել են Դերսիմ/Թունջելիում ապաստանած 30-40 հազար հայեր… Հայերը միշտ երախտապարտ են եղել դերսիմցի արմատներով մինչև Սվասի Զարա գավառը տարածված ալևի հավաքականություններին» (տե’ս Թունջայ Օփչին, «Ժամանակագրություն»):
*
Բաաա…
Մեկ «քաղաքական հայեր» կան, մեկ էլ «իրենց հավատքը լուռ» դավանողներ…
Իրենց հավատքը լուռ դավանող այն հայերը, ովքեր ասում են, թե օսմանյան շրջանում երբեք «խաղաղություն» և «երջանկություն» չեն կարողացել գտնել, քաշվել են անկյուն …
Թագակիրները «քաղաքական հայերն» են…
Վերջում դարձյալ ընդգծենք…
«Քաղաքական հայերի» առաջատար դեմքն ասում է.
«Դերսիմում, այսինքն` Թունջելիում կային շուրջ 30-40 հազար հայեր…»:
*
Ողջույններս եմ հղում բոլոր այն հայերին, ովքեր չեն դավաճանել Օսմանյան կայսրությանը…
Սերդար Արսևեն
sarseven@hotmail.com
«Յենի աքիթ» պարբերական
http://www.habervaktim.com/yazar/47189/tuncelide_30_bin_siyasal_ermeni.html
Թարգմանեց Մելինե Անումյանը
Akunq.net
Leave a Reply