«Ակունքի» հարցազրույցը «Դալար» երգի և պարի համույթի անդամ Մասիս Աբելյանի հետ

Սփյուռքի նախարարության նախաձեռնությամբ սեպտեմբերի 16-19-ին Հայաստանում կայացավ «Պոլսահայ համայնքի օրերը Հայաստանում» ծրագիրը, որի շրջանակներում պոլսահայ «Դալար» երգի և պարի համույթը հայկական ազգային տարազների ցուցադրություններ կազմակերպեց Գյումրի, Երևան և Վանաձոր քաղաքներում: Շուրջ երեք տարի «Դալար»-ում հանդես եկող համույթի անդամներից Մասիս Աբելյանը հարցազրույց է տվել «Ակունք»-ի թղթակցին: Ստորև մեր ընթերցողներին ենք ներկայացնում «Դալար» երգի և պարի համույթի հայաստանյան շրջագայության և խմբի մասին այդ հարցազրույցը:

Հարց-Ե՞րբ է հիմնվել «Դալար» երգի և պարի համույթը:

Պատասխան-Այս տարի նշեցինք 14-րդ ամյակը, այսինքն` 1997 թ.:

Հարց-«Դալար» համույթն առաջին անգա՞մ է Հայաստանում հանդես գալիս:

Պատասխան-Այո’, առաջին անգամ ենք Հայաստան եկել: Ավելի ճիշտ` առաջին անգամ է, որ շրջագայության ենք դուրս եկել արտասահման: Սա մեր առաջին այցն է:

Հարց-Ինչպե՞ս է առաջացել հայկական ազգային տարազների ցուցադրություն կազմակերպելու գաղափարը:

Պատասխան-Սա տիկին Ջուլիա Մութլուի նախագիծն էր, որն էլ ձևել ու կարել է բոլոր տարազները: Նա ինքն է կատարել բոլոր ուսումնասիրությունները, արխիվներից գտել տարազների նմուշները և ստեղծել դրանց կրկնօրինակները: Եթե չեմ սխալվում, մեկ տարի տևած աշխատանքների արդյունքն է այս ցուցադրությունը:

Հարց-Ինչպիսի՞ տպավորություններ եք ստացել Հայաստանից:

Պատասխան-Շատ լավ ընդունելության արժանացանք: Ես էլ էի առաջին անգամ այցելում Հայաստան: Արտակարգ զգացմունքներով ենք մեկնելու Հայաստանից: Եւս մեկ ցուցադրություն ենք ունենալու, որից հետո` սեպտեմբերի 21-ին, վերադառնալու ենք Ստամբուլ:

Հարց-Քանի՞ հոգուց է բաղկացած ձեր համույթը:

Պատասխան-Իրականում մեր համույթը բաղկացած է 120 հոգուց, որում ընդգրկված են նաև նվագախումբն ու երգչախումբը: Հայաստան է եկել միայն պարային խումբը: Ունենք նաև «Դալարիկ» խումբը, որի անդամները 6-13 տարեկան են: Նրանք ևս առանձին ներկայացումներ են տալիս:

Հարց-Ձեր խմբի երիտասարդ անդամները կարողանո՞ւմ են հայերեն խոսել:

Պատասխան-Այո’, կարելի է ասել, որ 99 տոկոսը խոսում է:

Հարց-Իսկ ձեր միջև հայերենո՞վ եք հաղորդակցվում:

Պատասխան-Աշխատում ենք ուշադիր լինել, որ հայերեն խոսենք, բայց բնականաբար պատահում են նաև թուրքերենով հաղորդակցվողներ:

Հարց-Տարբերություն կա՞ Ստամբուլում բեմ դուրս գալու ժամանակ ձեր ունեցած զգացմունքների և Հայաստանում բեմ դուրս գալու պահին զգացած ապրումների միջև:

Պատասխան-Անպայման, որովհետև այստեղ պարելը, այստեղ բեմ դուրս գալը շատ-շատ տարբեր զգացում է: Այստեղ գտնվելն ինքնին լրիվ այլ բան է:

Հարց-Շնորհակալություն հայտնելով` նորանոր հաջողություններ եմ մաղթում ձեր համույթին:

Պատասխան-Ես էլ եմ շնորհակալ:

Երևան

18.09.2011

www.akunq.net