Լույս է տեսել Ռըֆաթ Բալիի նոր գիրքը` «Ոչ մուսուլման մեհմեդչիկներ». այստեղ հեղինակը բազմակողմանի ուսումնասիրություն է կատարում, թե հանրապետական շրջանում հայրենիքի հանդեպ պարտքը կատարելիս փոքրամասնությունների նկատմամբ ինչպիսի խտրակություններ են կատարվել: Նմանատիպ գրքում տեղ գտած վկայություններին ու հուշերին հնարավոր է գնահատական տալ պատմական շրջանակներում:
Զինվորական հուշերը զրույցի այն թեմաներից է, որը յուրաքանչյուր թուրք տղամարդ չի ձանձրանում պատմել: Իսկ բանակ գնացող ոչ մուսուլմանների դեպքում հաճախ տրվող առաջին հարցերից մեկը հետևյալն է. «Անվանդ կամ ոչ մուսուլման լինելուդ համար որևէ խնդիր առաջացե՞լ է»: ժամանակ առ ժամանակ քննարկվող հարցերից է նաև այն, որ Թուրքիայի զինված ուժերում ոչ մուսուլման սպաները տեղ չունեն, հայրենիքի հանդեպ պարտքը կատարելու ընթացքում նահատակված ոչ մուսուլմանների համար նահատակ ածականն օգտագործե՞լ, թե՞ ոչ: Փոքրամասնությունների շրջանում բավականին տարածված է նաև այն համոզումը, թե՝ «Մեզ ո’չ սերժանտ, ո’չ էլ կադրային սպա կդարձնեն»: Այս աշխատությունն առաջին անգամ անդրադառնում է այդ ոլորտին: Հրապարակված հուշերի, առաջին անգամ այս գրքում տեղ գտած բազմաթիվ հարցազրույցների շնորհիվ խնդիրը լուսաբանվում է, աշխատության մեջ ցույց է տրվում, որ իրականությունն այնքան էլ սեփ-սև ու ճեփ-ճերմակ չէ, ինչպես կարծում են: Երբ կարդում ես հուշերն ու հարցազրույցները, և’ հուզվում, և’ ծիծաղում ես: Այստեղ հեղինակը բազմակողմանիորեն ուսումնասիրում է, թե հանրապետական շրջանում հայրենիքի հանդեպ պարտքը կատարելիս փոքրամասնությունների նկատմամբ ինչպիսի խտրակություն է կիրառվել:
*Թուրքական բանակի զինվորի համար գործածվող փաղաքշական դիմելաձև-Ակունքի խմբ.:
http://www.librakitap.com.tr/content/view/343/219/
Leave a Reply