Հետևյալ հարցերը կուզեի ուղղել հարգելի Էրդողանին

1. Եթե ջարդ, կոտորած, սպանդ չլիներ, մի՞թե այսօրվա սփյուռքը այդչափ ուժեղ մի հարցի առնչությամբ այդքան համառորեն ճնշումներ կգործադրեր: Տուժածները նրանց ընտանիքները չէի՞ն:
2. Հարգելի’ վարչապետ, Թուրքիայում աշխատող 100 հազար փախստական հայաստանցիներին սպառնալիքով երկրից վտարելու մասին բազմիցս խոսելիս մի քիչ մտածեք դարասկզբին տեղի ունեցածի մասին: Մտածեք, որ ժամանակին օսմանյան տարածքներում հարուստ ունեցվածքի տեր առևտրականների, հարկադրաբար աքսորված և սպանված մեկ ու կես միլիոն հայերի մնացորդացն այսօր հարկադրված է ծառայել իրենց պապերին ծառայություններ մատուցածներին. եթե իրենց նախնիներից մնացած հողերը, ունեցվածքները և  բարեկեցիկ կյանքը պահպանվեին, մի՞թե նրանք այսօրվա վիճակին կհասնեին: Հետևյալ հարցն եմ ուղղում Ձեզ. ովքե՞ր են տեր դարձել նրանց գույքին:
3. Գոռալով-բղավելով` նման սպառնալիքով հանդես գալը բոլորովին էլ սազական չէ, հատկապես եթե այդ անձը վարչապետ է: Ինչո՞ւ է սպառնալիքներ տեղալով` այդ խեղճ մարդկանց տուժողի կարգավիճակի մեջ դնում: Ինչո՞ւ է սփյուռքից եկած արձագանքներից այդքան նյարդայնանում: Կարծում եմ, որ քաղաքական գործիչը պետք է խելամիտ լինի. երկար մտածի, նոր խոսի: Հանկարծ չվիրավորվեք. ես մտադիր չեմ որևէ մեկին դաս տալ: Թերևս Դուք կարող է մոռացած լինեք, որ Չիլլերն իր նախարարին ՀԱՅԻ ԾՆՈՒՆԴ  էր ասել, բայց մենք չենք մոռացել: Թող ամաչե’ն իր պես մտածողները: Մաղթում եմ, որ Դուք նույն կերպ չմտածեք:

Ձեզ, ով գրականությունը սիրող մեկն է, ինձանից մի փոքրիկ հիշեցում.

Մի’ հոխորտա, փադիշա’հ, քո վերևում Ալլահը կա:

Ոչ մեկիս հայտնի չէ, թե վաղը ինչ է լինելու:

Հարգանոք` Վահան Աթթարմիգիրյան /Ֆրանսիա/

ID:723
Tarih:30.09.2010

http://www.hyetert.com/yazi3.asp?s=2&Id=723&DilId=1