Տարիներ ի վեր Աննա Վարդանյանի գիտական հետազոտությունների առանցքային թեմաներից է եղել հայ-ճապոնական հարաբերությունների պատմությունն ու զարգացումը։ Որպես ճապոնագետ և հայ-ճապոնական հարաբերությունների անմիջական մասնակից, պահպանմանն ու զարգացմանը խթանող՝ իր մտքում և հոգում պահել է մի հայ կնոջ կերպար, որն իրեն ոգեշնչում է դժվար պահերին՝ Դիանա Աբգար։ Աննա Վարդանյանը խոստովանում է, որ նրա հայրենասեր և հայասեր օրինակելի գործունեությունը միշտ ուղեկցում են իրեն՝ գործել ի նպաստ Հայրենիքի բարօրության՝ մասնավորապես հայ-ճապոնական հարաբերությունների զարգացմանը։ «Դիանայի կերպարը ոչ միայն ոգեշնչման աղբյուր է, այլև ուղենիշ, թե ինչպես կարող է մեկ մարդու կամքն ու անսահման նվիրումը ստեղծել պատմական, մշակութային, դիվանագիտական ամուր կամուրջ հեռավոր երկու երկրների և ժողովուրդների միջև»,-ընդգծում է Վարդանյանը:
Դիանա Աբգարը, լինելով հայ առաջին կին պատվավոր հյուպատոս, իր անսասան հավատարմությամբ ու անմնացորդ նվիրումով կարողացավ աջակցել հայ ժողովրդի փրկության, պաշտպանության ու Հայկական հարցի միջազգային հանրահռչակման գործում, կատարել իր ապրած ժամանակաշրջանում անհնարինը։ Հայոց ցեղասպանության տարիներին և հետո նա խորապես ցավում է իր ժողովրդի ճակատագրի, ապագայի համար ոչ միայն ուղղակի կարեկցելով, այլ գործուն քայլերով։ Նա խորապես ուսումնասիրել և զգացել է ժամանակի զարկերակը, անգամ կատարել է որոշ կանխատեսումներ հայերի ջարդերի լայնամասշտաբ ծավալման և շարունակական բնույթի վերաբերյալ։ 1909 թվականի Ադանայի ջարդերից հետո նա ակտիվացրել է իր հասարակական և գրական աշխատանքները՝ հրատարակելով հոդվածներ, թղթակցելով բազմաթիվ տեղական և միջազգային պարբերականների։ Այդ տարիների նրա հրապարակումները նպաստել և միջազգային հանրության ուշադրության կենտրոնում են պահել հայ ժողովրդի պայքարի, սեփական հողում ազատ ապրելու իրավունքի հարցերի տեղեկացվածությունը միջազգային հարթակներում: Նրա անմիջական միջնորդությամբ հնարավոր է դարձել Հայոց ցեղասպանությունից փրկված հարյուրավոր գաղթականների ներհոսքը Ճապոնիա, նրանց ժամանակավոր կացությունը, փաստաթղթային ձևակերպումները և հետագայում ապահով տեղափոխումը դեպի Սինգապուր, ԱՄՆ…
Աննա Վարդանյանը նշում է, որ այսօր էլ հայ-ճապոնական կապերի զարգացման գործում Դիանայի ժառանգությունն իր համար մնում է ազգային նվիրվածության և մարդասիրության բացառիկ խորհրդանիշ․ այսինքն՝ գործել հանուն Հայրենիքի, ոչ թե ժամանակի և պահի հրամայականով։
Աննա Վարդանյանը «ԴԻԱՆԱ ԱԲԳԱՐ. ՀԱՅ ԱՌԱՋԻՆ ԿԻՆ ՊԱՏՎԱՎՈՐ ՀՅՈՒՊԱՏՈՍԻ ԿՅԱՆՔՆ ՈՒ ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆԸ ՃԱՊՈՆԻԱՅՈՒՄ» գրքի էջերում ներկայացրել է գիտահեն նոր փաստեր Դիանա Աբգարի՝ Ճապոնիայում գործունեության վերաբերյալ, ընդգծել նրա տեղն ու դերը հայ ժողովրդի և միջազգային հանրության պատմական հիշողության մեջ, ներկայացրել հայ կնոջ բացառիկ ուղին։ Գրքի հեղինակը նշում է, որ իր սրտում նա շարունակում է մնալ որպես տոկունության և համամարդկային արժեքների մարմնավորում։
Ընթացիկ տարվա նոյեմբերի ութին կայացավ գրքի շնորհանդեսը Սան-Ֆրակցիսկոյում: Աննա Վարդանյանի տարիների հետազոտությունը տպագրվել էր հատուկ առիթով. Հայ Կանանց Միջազգային Ասոցիացիայի (AIWA) Սան Ֆրանցիսկոյի մասնաճյուղի կազմակերպած միջոցառմանը նպաստելու, սատարելու համար: Տարիների գիտահետազոտական արդյունքներն ամփոփվեցին և գրքի հարյուրավոր օրինակներ ուղարկվեցին օվկիանոսից այն կողմ որպես նվեր «Արումենիա-Նիպոն» հայ-ճապոնական գիտամշակութային միության կողմից: Գալա-երեկոն նվիրված էր Դիանա Աբգարի կյանքի և ժառանգության ուղուն։ Որպես Դիանա և Լյուսիլ Աբգարների հիմնադրամի նպաստառուներ՝ ՀԿՄԱ-ն հանձնառու է շարունակել նրանց գործը “FoundHer” նախաձեռնության միջոցով։ Այն կոչված է հայ կանանց աջակցել և ֆինանսավորել՝ համաշխարհային իրավապաշտպան գործունեություն ծավալելու, ընտանիքները զորացնելու, աշխատատեղեր ստեղծելու և համայնքներն ամրապնդելու համար։
Աննա Վարդանյանը տնտեսագիտության թեկնածու է, ճապոնագետ-միջազգայնագետ, «Արումենիա-Նիպոն» հայ-ճապոնական գիտամշակութային միության համահիմնադիր, նախագահ: Հայ-ճապոնական պատմական, մշակութային, դիվանագիտական առնչություններին վերաբերվող վեց գիտահետազոտական գրքերի, տասից ավելի գիտական հոդվածների, բազմաթիվ գիտական բացահայտումների, հրապարակումների հեղինակ, Հայաստանի Պետական Տնտեսագիտական և Երևանի Պետական Համալսարանների դասախոս, «Ճապոնագիտություն» առարկայի հիմնադիրը:
Leave a Reply