Արա Քեթիպյան․ Ճանաչման վերջնական փուլը տվյալ երկրների կրթական համակարգի մեջ Հայոց Ցեղասպանության պատմությունը ներառելն է

Նախօրեին հրավիրված ասուլիսի ընթացքում ՀՀ վարչապետի աթոռն զբաղեցնողն, ըստ ամենայնի,  իր համար կարևոր՝ հրապարակային  հարց  ձևակերպելով, նաև պատասխանեց իր հարցին։ Ասում է՝  եկեք անդրադառնանք և գույքագրենք, թե հայ ժողովուրդը, Հայաստանն ի՞նչ է շահել, որ տարբեր երկրներ ճանաչել են Ցեղասպանությունը։

Ի դեպ, խոստովանելով նաև, որ  տարբեր պետությունների ղեկավարների հետ զրույցներում նրանց հարցրել  է, թե ինչու՞ են իրենք ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը և հանգելով այն մտքին, թե՝ մի մասի մոտիվացիան ընդամենը ընտրություններում 3-5 հազար ձայն ավել ստանալն է, ինչը ոչ մի կապ չունի Հայաստանի և հայ ժողովրդի պետական շահերի հետ։ 

Կցանկանայի մի պահ պատկերացնեիք, թե ինչի՞ կարժանանար  Իսրայելում Հոլոքոստի ճանաչման համատեքստում նման հարցեր հնչեցնողը,  ղեկավար լիներ, թե՝ պարզ քաղաքացի/։

Ահավասիկ, կարճ զրույց ունեցա ցեղասպանագետ Արա Քեթիպյանի հետ, ուր  շատ կարևոր պարզաբանում է հնչում, թե՝ ի՞նչ է հաջորդում Հայոց Ցեղասպանության ճանաչման համատեքստում և կամ,  ո՞րն է այն էական և վերջին փուլը, որին հետո արդեն պիտի հաջորդի պահանջատիրությունը։

«Հայոց ցեղասպանության ճանաչման կարևոր  կողմերից մեկն այն է, որ երբ որևէ երկիր ճանաչում է Հայոց ցեղասպանությունն իբրև պատմական իրողություն, դրան շատ անգամ հաջորդում է , ինչպես ԱՄՆ-ում և Ավստրալիայում է, Հայոց ցեղասպանության ներառումը՝ կրթական ծրագրերում։ Ինչը նշանակում է, որ տվյալ երկրներում բոլոր սերունդները, ո՛չ միայն հայ, այլև այդ երկրների քաղաքացիներն իրենց կրթական ծրագրերում, դպրոցական թե՝ բուհական, արդեն  անցնում են, ուսումնասիրում են  Հայոց ցեղասպանության պատմությունը։ Իսկ դա մեզ համար կարևոր կռվան է։ 

Այսինքն, եթե ճանաչում չլինի մի պետության կողմից, հաջորդ քայլերը չեն կարող լինել։ Իսկ ճանաչման վերջնական քայլը, փուլը տվյալ երկրների կրթական համակարգի մեջ Հայոց ցեղասպանության պատմությունը ներառելն է,  Այդ քայլը մեզ համար կարևոր և հիմնական հաղթանակ է։ 
Դրանից հետո աստիճանաբար,  պահանջատիրության խնդիրն է առաջ գալիս , իսկ մինչ այդ՝  որքան շատ երկրներ և սերունդներ տեղյակ լինեն Հայոց Ցեղասպանության մասին,  արդեն ավելի ու ավելի կհեշտանա  մեր պահանջատիրության խնդիրը։ 

Այսինքն, այստեղ կարող է մենք ֆինանսական կամ ֆիզիկական, նյութեղեն  բան չունենք, բայց մենք դրանցով չէ, որ պետք է առաջնորդվենք»։ 
Ի դեպ, նկատենք, որ վերջին մի քանի տարիներին ցեղասպանագիտության համատեքստում առավելաբար դրսում են Հայոց ցեղասպանությանը վերաբերող գիտական հետազոտություններ գրվում, ուսումնասիրություններ կատարվում։ Ընդ, որում, և՛ հայ, և՛ օտարազգի գիտնականների կողմից։ 

Ա․Ե․

https://pastinfo.am