Առանց ուժի կիրառության Էրդողանին հնարավոր չէ հետ պահել իր մտադրությունից, ՄԽ համանախագահող երկրները պետք է օրակարգում դնեն այս հարցը. քաղաքագետ

Ինքնին պարզ է դառնում, որ ոչ թե Ադրբեջանը, այլ պատերազմին խառնված Թուրքիան չի ցանկանում հրադադարի ռեժիմը պահպանել. այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը՝ անդրադառնալով երրորդ անգամ Ադրբեջանի կողմից հրադադարի պայմանավորվածության խախտմանը:

Ըստ նրա՝ հրադադարը չպահպանելու համար մի քանի պատճառ կա: «Նախ զոհվածների նույնականացման խնդիրն է պարզվելու, պարզվելու է, որ ադրբեջանական կողմի կորուստները շատ մեծ են և ներքին լուրջ խնդիրներ, պայթյուն կարող են առաջ բերել: Հաջորդ պատճառն այն է, որ էրդողանը ցանկանում է ներկայանալ աշխարհին որպես այնպիսի մի նոր գործոն, որը կարող է հաշվի չնստել ոչ մեկի հետ, այդ թվում նաև երեք համանախագահների կարծիքի հետ»,- նշեց նա:

Մանասյանի խոսքով՝ սա նոր իրողություն է և խոշոր տերություններից, առաջին հերթին Մինսկի խմբի համանախագահող երկրներից, պահանջում է համարժեք գնահատել այս իրողությունը և ձեռնարկել համարժեք քայլեր ստեղծված իրավիճակում: «Ըստ երևույթին, առանց ուժի կիրառության հնարավոր չէ էրդողանին համոզել, հետ պահել իր մտադրությունից: Ես կարծում եմ՝ միջնորդներն ի դեմս համանախագահող երկրների պետք է արդեն քաղաքական օրակարգում դնեն Թուրքիայի նկատմամբ ուժի կիրառության, նաև խաղաղություն պարտադրելու հարցը, այլ լուծում ես չեմ տեսնում»,- շեշտեց նա:

Նա ընդգծեց, որ հայկական կողմը պետք է բարձրաձայնի այն հարցը, որ Արցախի չճանաչված լինելը միջազգային իրավունքի և ոչ մի սկզբունքով, նորմով չի կարող հանդուրժել այն բանը, որ մարդկության աչքի առաջ մի հանցագործ երկիր փորձում է ցեղասպանություն իրագործել չճանաչված պետության բնակչության նկատմամբ, և իբրև թե այդ խոշոր տերությունները չեն կարողանում ձև գտնել չճանաչված պետության ժողովրդին օգնելու համար:

«Այդպես չէ, միջազգային իրավունքը պարտավորեցնում է պետություններին պաշտպանել ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքը և պատժել հանցագործին, իսկ այս դեպքում հանցագործները երկուսն են, երկուսն էլ Հայոց ցեղասպանության մեղքի տակ են»,- նկատեց նա:

Ինչ վերաբերում է Արցախի ճանաչման հնարավորությանը այլ փուլում, ըստ քաղաքագետի, մենք ունենք երկրների ցանկ, որոնք դա կարող են առաջինը անել՝ Ուրուգվայ, Արգենտինա, Բրազիլիա, Հունաստան, Կիպրոս: Նրա խոսքով՝ այս երկրները կարող են առաջին քայլն անել, և դա կլինի շղթայական ռեակցիայի սկիզբը, որով աշխարհի շատ պետություններ կճանաչեն Արցախը, և պետք է հենց այս երկրների հետ աշխատել:

Ինչ վերաբերում է Ժնևում հոկտեմբերի 29-ին սպասվող համանախագահող երկրների ներկայացուցիչների և ՀՀ և ԱՀ ԱԳ նախարարների հանդիպումից ինչ ակնկալել, նա նշեց, որ դա կախված է այն բանից, թե ինչ մտադրություններ ունեն տարածաշրջանով շահագրգռված երկրները:

«Եթե վարագույրից այն կողմ խոշոր տերությունների կողմից վարվող բարդ խաղեր չկան, օրինակ, ենթադրենք, եթե ԱՄՆ-ն կցանկանա, որ Թուրքիան Կովկասում լինի հակառուսական գործոն, ապա հնչող այդ անարդյունք հայտարարություններն ու կոչերն այդպես անարդյունք էլ կմնան: Կարծում եմ՝ քանի գնում, այնքան ակնհայտ է դառնում, որ հանդուրժել չի կարելի, որովհետև սա կարող է դառնալ մեծ վարակի սկիզբ, Թուրքիան եթե այստեղ հաջողություն արձանագրեց, նա կարող է միջազգային ահաբեկչությունը մոբիլիզացնել տարբեր երկրների դեմ, դա ամենավտանգավոր բանն է»,- շեշտեց նա:

https://www.tert.am/am/news/2020/10/26/Manasyan/3427836