Թուրքիայում շատ բարդ է կին լինել. թուրք ֆեմինիստները պատմել են՝ ինչ իրավունքների համար են իրենք պայքարում

Ընտանեկան բռնություն, ծեծկռտուք և համընդհանուր լռություն. այս ամենը ժամանակակից Թուրքիայի խնդիրներն են, որոնց մասին ընդունված չէ խոսել: Ահա թե ինչու թուրք ֆեմինիստների խնդիրը լռության դեմ պայքարն է, և այս նպատակով նրանք ընտրել են իրենց տարբերակը՝ արվեստը:

Gazeta.ru-ի հաղորդմամբ՝ 2016 թ. Ստամբուլի Karşı Sanat պատկերասրահում անցկացվել է Hidden Loss («Թաքնված կորուստ») կոչվող խմբակային ցուցահանդեսը: Կանանց իրավունքների համար պայքարող 6 նկարչուհի նվիրել են իրենց աշխատանքները մահվան հանդեպ վերաբերմունքին: Նրանք պայքարում են կորուստների մասին հիշելու և ողբալու իրավունքի համար:

«Ինչո՞ւ որոշ մահերի համար չի կարելի ողբալ, ինչպես նշանակալի, իսկական մահերի համար: Ինչո՞ւ ցավի միայն որոշ տեսակներ են լեգիտիմ, և միայն որոշ կորուստներ են իրական», – հարցրել են նկարչուհիները:

Նկարչուհիներից մեկի խոսքով՝ Թուրքիայում շատ բարդ է կին լինել:

«Չի կարելի համոզել մարդուն, որ որոշակի պահվածքը մարդու իրավունքների ոտնահարում է՝ մեջբերելով պարբերություններ Ղուրանից կամ այլ սուրբ գրությունից: Թուրքիայում շատ բարդ է կին լինել, բարդ է նկարիչ լինել: Տղամարդկանց աշխատանքները հանճարեղ են համարվում, այնինչ, երբ կանանց աշխատանքների արժանապատվությունը նվազեցվում է, դրանք հիմարություններ են անվանում: Սա տարօրինակ է, այդպես չէ՞: Չէ՞ որ արվեստի ոլորտում շատ կանայք կան: Իրավիճակը պետք է փոխվի, և այն կփոխվի: Համենայն դեպս, ես այդպես կցանկանայի: Հավատում եմ, որ արվեստը կարող է ոչ միայն զվարճացնել», – ասել է նկարչուհիներից մեկը:

Մյուս նկարչուհին ասել է, որ Արևմուտքի ազդեցությունը ֆեմինիստների շարժման վրա Թուրքիայում անխուսափելի է:

«Մենք ապրում ենք աշխարհում, որտեղ մի բանն անընդհատ փոխազդում է մի այլ բանի հետ: Իրականում լրատվամիջոցները գտնվում են կառավարության ձեռքում, ահա թե ինչու դրանց ազդեցությունն ուղղորդված է: Եվ չի կարելի մոռանալ, որ այն կախված է ընդհանուր մշակութային մակարդակից», – պատմել է նա:

Խոսելով կանանց նպատակների մասին՝ նկարչուհին նշել է, որ գլխավոր ցանկալի նվաճումը եղել և մնում է ազատությունը:

«Ինձ թվում է, որ սա շատ տարօրինակ է՝ իրավունքների հավասարություն խնդրել կառավարությունից այնպես, կարծես մենք՝ կանայք, աղաչում ենք դրա համար: Մենք չպետք է ցանկանանք դա, մենք պետք է ստանանք դա: Ազատությունը և հավասարությունը երբեք չեն մատուցվել ափսեով», – եզրափակել է նա:

http://www.tert.am/am/news/2017/10/23/turkish-feminists/2519804