Հարցազրույց համշենահայ Այդողան Թոփալի հետ` նոր թողարկված «Քուզեյ» ձայնասկավառակի կապակցությամբ

Սևծովյան շրջանի (համշենահայ-Ակունքի խմբ.) երիտասարդ երաժիշտ Այդողան Թոփալի երկրորդ ձայնասկավառակը՝ «Քուզեյ»-ը («Հյուսիս»-Ակունքի խմբ.), ներկայացվեց երաժշտասերների դատին։ Սևծովյան շրջանի արվեստագետների աջակցությունն ստացած այս ձայնասկավառակը բաղկացած է 13 ստեղծագործությունից և լայն քննարկման թեմա է դարձել։ Մենք ևս Սաջիթ Փափաքչըի գրասենյակում հանդիպեցինք Այդողան Թոփալի հետ։

-Բարև Ձեզ, պարոն Այդողան։ Սևծովյան շրջանի մեղեդիներից բաղկացած հրաշալի ձայնասկավառակ է ստացվել։ Ուզում եմ սկսենք ձայնասկավառակի անվանումից, ինչո՞ւ «Քուզեյ»։ 

-Հնգամյա տղայիս անունը Քուզեյ է, և սկավառակը նրան եմ նվիրել։ Կարող եմ ասել նաև, որ ձայնասկավառակին որդուս պես եմ վերաբերվել։ Բացի այդ՝ Սևծովյան շրջանից ենք, այսինքն՝ հյուսիսից, դա ևս իր ազդեցությունն ունի։ Դա է պատճառը, որ սկավառակի անվանումը «Քուզեյ» է։

-Կխոսե՞ք ձայնասկավառակի մասին։

-«Էսեն Մյուզիք»-ի էտիկետով է թողարկվել սկավառակը։ Համշեներեն «Քավալի» երգի թուրքերեն տարբերակի՝ «Մնացածն ինձ թող» երգի հետ միասին` ևս 13 ստեղծագործություն է ընդգրկված։ Անկեղծ ասած՝ մենք «Քավալի» երգով սկսեցինք, մեր պրոդյուսերը ևս այն շատ հավանեց, ուստի՝ թուրքերեն տարբերակը վերջերս ձայնագրեցինք և ձայնասկավառակի մեջ ներառեցինք։ Ձայնասկավառակի 11 երգերի հեղինակը ես եմ։ «Իմ մեջ սկսվիր, իմ մեջ ավարտվիր» երգը Աքըն Զուրնաջըի ստեղծագործությունն է, բացի այդ` ներառված է նաև Սելիմ Բյոլուքբաշըի «Հորոն» երգը։ 4 ստեղծագործություն պարկապզուկի ակուստիկ ձայնագրությամբ է։ 9 երգի հնչյունային ռեժիսորը Սելիմ Բյոլուքբաշն է, իսկ 4 երգինը՝ իմ բեմակից ընկեր, պարկապզուկահար Այջան Յեթերը։ Հայտնի դեմքերի հետ ենք աշխատել։ Այնպիսի երաժշտություն է ստացվել, որ ինքս գոհ եմ։ Այնպիսի ձայնասկավառակ է, որտեղ կարևորվել են ոչ միայն Սևծովյան շրջանի մեղեդիները, այլև որակյալ երաժշտությունը։ Հավատում եմ, որ հաջողությամբ ենք դա արել, քանի որ արձագանքները դրական են…

-11 երգի հեղինակը դո՞ւք եք։

-Անկեղծ ասած՝ ես հիմնականում երաժշտության վրա եմ աշխատել։ Ձայնասկավառակում տեղ գտած երգերի մեծ մասի բառերի հեղինակները մայրս և ավագ եղբայրս են։ Քանի որ նրանք Ուշաքում են բնակվում, և ստորագրության համար գնալ-գալը դժվար կլիներ, որպես խոսքերի հեղինակ՝ ինձ գրանցեցին։ Ինչ վերաբերում է պատմություններին, ապա դրանք պատկանում են մայրիկիս, ավագ եղբորս կամ մեր տեղանքի բնակիչներին, որոնք հավաքվել են և հնչյունային ձևավորում ստացել։ Իմ երաժշտությունները շատ-շատ են, ամեն պահ մի երաժշտություն կարող է ծնվել. երբ տխուր եմ կամ երբ ուրախ եմ, առավոտյան ժամը հինգին անգամ անկողնուց ինչ-որ երաժշտությամբ կարող եմ վեր կենալ։ Գիտեմ՝ գրառում եմ, հետո ժամեր շարունակ աշխատում դրա վրա, քանի որ նպատակս կաղապարներից դուրս գալն ու գեղեցիկ մեղեդի ստեղծելն է։

-Ձայնասկավառակում Սևծովյան շրջանին բնորոշ ի՞նչ կա։

Երգերի խոսվածքն ամբողջությամբ սևծովյան է։ Ձայնասկավառակում լազերեն, համշեներեն ստեղծագործություններ կան, ներառված են նաև Սևծովյան շրջանի երաժշտական գործիքները՝ պարկապզուկը, քամանչան։ Սակայն կրկներգերում տարբեր հնչողություններ ենք ներդրել՝ փորձելով այնպիսի երաժշտություն ստանալ, որը լսելի կլինի ոչ միայն Սևծովյան շրջանի ժողովուրդների, այլև` լայն զանգվածների համար։ Այջան Յեթերիի ձայնային հնչյունավորմամբ մի երգ կա, որտեղ պարկապզուկը բոլորովին այլ կերպ է հնչում, օրինակ՝ ակորդների ուղեկցությամբ ոտնակի սեղմումով պարկապզուկ, և շատ այլ մոտեցումներ։ Կամ որոշ քամանչայով երգերում քամանչայի հնչողությունը վերարտադրվել է ջութակի միջոցով։ Այսինքն՝ կարող ենք ասել, որ իրականում պարել ենք երաժշտական գործիքների հետ։

-Ո՞րքան ժամանակ խլեց ձայնասկավառակի թողարկումը։

-2016 թ. փետրվարին արդեն երգացանկը հստակեցրել էինք։ Սկսեցինք, սակայն ձայնասկավառակում ընդգրկված ընկերները զբաղված էին, իրենց համերգներն ունեին։ Փորձեցինք համախմբվել, որքան հնարավոր էր, շատ տնտղելով` զանազան տարբերակներ փորձեցինք, առանց շտապելու՝ գործի անցանք։ Ամռանը երկրի իրավիճակի պատճառով որոշակի դժվարություններ ունեցանք։ Սեպտեմբերին առաջին ձևանմուշը մեր ձեռքում էր, որոշ փոփոխություններ էլ արեցինք և պրոդյուսերի հետ որոշեցինք շնորհանդեսի ամսաթիվը՝ փետրվարի 10-ը։

«Ձայնասկավառակը կներկայացնեմ այն պահին, երբ ինքս գոհ լինեմ»,- ասացի, քանի որ հավատում եմ՝ արված աշխատանքն անպայման կփոխհատուցվի…

-Գիտեմ, որ Սևծովյան շրջանի արվեստագետները մեծապես աջակցել են ձայնասկավառակի պատրաստմանը։ Ի՞նչ տեսակ աջակցություն է եղել։

-Լինելով Սևծովյան շրջանի երաժիշտներ՝ մենք միշտ համախմբված ու միասնական ենք։ Մոտ 17 տարի է, ինչ այս ոլորտում եմ, և Սելչուկ Բալջըի, Նիյազի Քոյունջուի, Էրդալ Բայրաքօղլուի, Ռեսուլ Դինդարի, ինչպես նաև ձայնասկավառակում տեղ գտած ու չընդգրկված բոլոր բարեկամներիս հետ անընդհատ աջակցում ենք միմյանց և մտքեր փոխանակում։ Երբ իմ ձայնասկավառակի աշխատանքներն էին ընթանում, Նիյազիի և Սելչուկի ձայնասկավառակն արդեն գրեթե պատրաստ էր։ Անընդհատ այս ձայնագրման ստուդիայից այն մեկն էինք գնում, զբաղվում մեր ձայնասկավառակի աշխատանքներով։ Սելչուկն իմ ձայնասկավառակում քամանչա է նվագել. եկել էր լուսադեմին՝ իր համերգից հետո։ Շարունակ խորհուրդ ենք տալիս միմյանց, եթե որևէ մեկը նախագիծ ունի՝ թե՛ վոկալով, թե՛ երաժշտական գործիքներով, թե՛ գաղափարներով, ձայնագրման ստուդիայում ենք գիշերն անցկացնում։ Յուրաքանչյուր ձայնասկավառակում, անշուշտ, կտեսնեք, որ Սևծովյան շրջանի ուրիշ երաժիշտներ ևս ներգրավված են։ Որպես մշակութային դեսպան՝ մեր նպատակը մեր մշակույթը մարդկանց լավագույնս ներկայացնելն է, այդ պատճառով գրեթե ամեն մի նախագիծ մեր սեփականն ենք համարում և լուրջ ջանքեր գործադրում, որ ամեն ինչ լավ լինի։

-Խոսեցիք Նիյազի Քոյունջուի մասին, ուզում եմ հարցնել նրա հարգարժան մեծ եղբոր՝ լուսահոգի Քազըմ Քոյունջուի մասին. նրա հետ մո՞տ էիք։ 

-Քազըմ եղբայրն իմ համաքաղաքացին է։ Այն եզակիներից էր Սևծովյան շրջանում, ով ամենալավն էր բացատրում, որ տարբեր ոճերի աշխատանքներ կարող են արվել։ Մենք հասակակից չէինք, տարիքով մեծ էր ինձնից, սակայն ամուր ընտանիք էինք։ Քազըմ եղբայրը բոլոր առումներով բացեց մեր մտահորիզոնը։ Կարոտով եմ հիշում նրան…

-Անդրադառնալով Ձեզնից մեծերին՝ Սևծովյան շրջանի լեգենդար անունները՝ Վոլքան Քոնաքը, Ֆուաթ Սաքան և այլք, Ձեզ աջակցո՞ւմ են կամ աջակցե՞լ են արդյոք։ 

-Վոլքան (Քոնաք) եղբայրն առաջին «Հեյյամո» ձայնասկավառակս լսելուց հետո շատ գեղեցիկ շնորհավորական ուղերձ էր գրել։ Նույնիսկ ասել էր. «1,5 տարի քո ձայնասկավառակը չեմ փոխել, առանց ձանձրանալու լսում եմ, շատ լավ գործ ես արել»։ Անչափ երջանիկ էի։ Միասին մի ծրագիր էինք մտածել, սակայն նրա հեռուստահաղորդումը շուտ փակվեց։ Այսինքն՝ երբ պետք է ինչ-որ բան արվի բոլորիս համար, նրանք անում են՝ ինչ կարող են։ Երբ նեղության մեջ ենք, մեզ չեն մերժում։ Կարծում եմ՝ մենք` մեծից փոքր, այսպիսին ենք։ Մենք այս պարտականությունը փորձում ենք ամենալավ ձևով, համերաշխության մեջ անել…

-Կա՞ մեկը, ով օրինակ է Ձեզ համար։

-Ոչ, քանի որ առանց այդ էլ այն երաժշտին անինքնավստահ է դարձնում։ Անշուշտ, կան մարդիկ, ովքեր ազդում են ինձ վրա, որոնցից ոգեշնչվում եմ, սակայն չկա մեկը, որ կարող եմ ասել, թե իմ կուռքն է։ Երաժշտի մտահորիզոնը անծայրածիր պետք է լինի։ Արվեստը վերջ, սահման չունի, ինչպես և` օրինակելիություն։ Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր մարդ ինքնին բացառիկ է։ Մեր միակ սահմանը մեր կյանքն է. Այն պահին, երբ կյանքն ավարտվում է, վերանում է գոյությունը, և մենք լռում ենք, խոսում են մեր ստեղծագործությունները, ապրում են մեր թողած աշխատանքները։

-«Եթե հարցնեմ, թե ո՞ր հայտնի անձնավորության հետ կապված առաջինն ինչ պատմություն կհիշեք», մեզ ի՞նչ կպատմեք։

-Պատանեկության տարիներից երաժշտությամբ եմ զբաղվում։ Այդ տարիներին լսածս մեծ երաժիշտների հետ նույն բեմում լինելը, անգամ այն, որ նրանք էին եկել ինձ լսելու, հիասքանչ հուշ է։ Այդ բոլոր մեծ երաժիշտներին իմ հարգանքի տուրքն եմ մատուցում։ Ինձ համար նրանից մեկն էլ Վոլքան Քոնաք եղբայրն է, ում հետ միասին մի համերգային ծրագրի էինք մասնակցում՝ հավանաբար 2005 թ.ի «Ադալար» փառատոնն էր՝ 12 տարի առաջ։ Նախքան բեմ դուրս գալը իր մոտ կանչեց ինձ ու հարցրեց. «Այդողա’ն, այստեղ արի, ինչպե՞ս ես, լա՞վ ես»,- պատասխանեցի,- «Լավ եմ, դո՞ւք»։ Ասաց. «Արի երգացանկդ նայենք»։ Նայեցինք, որ Քազըմ Քոյունջուի «Գելևերայի գետը» երգը երկուսիս երգացանկում էլ կար, ասաց. «Դո՞ւ կերգես, թե՞ ես», «Դուք գիտեք,-ասացի,- երջանիկ կլինեմ, եթե ես երգեմ»։ Նա էլ ասաց, թե «Ես նույնպես կարծում եմ, որ դու երգես, ավելի լավ կլինի, սակայն ես էլ եմ ուզում երգել, արի երկուսս էլ երգենք»։ Այսպիսի թեժ զրույց էր։ Երգը երկուսս էլ երգեցինք։ Իրեն բարևներս եմ հղում։

-Նոր տեսահոլովակի վերաբերյալ մանրամասներ կներկայացնե՞ք։

-Այն մեր ամենահայտնի երգի հիման վրա է։ Երեքշաբթի օրը տեսահոլովակը պետք է նկարահանվեր, որում ընդգրկված էին լինելու մեր արվեստագետ ընկերները։ Սակայն երկուշաբթի երեկոյան անձրև եկավ, իսկ քանի որ նկարահանումները հիմնականում դրսում պետք է արվեին, որոշակի դժվարություններ ունեցանք և որոշեցինք տեսահոլովակ նկարահանել մեր շատ սիրելի «Իմ մեջ սկսվիր, իմ մեջ ավարտվիր» դանդաղ երգի հիման վրա։ Որոշումը կայացրեցինք ու սկսեցինք սյուժեն մտածել։ Առավոտյան ժամը 10։00-ին սկսեցինք, և նկարահանումներն ավարտեցինք հաջորդ օրը` գիշերը ժամը 02։00-ին։ Հաջորդ օրը մոնտաժի և շտկման աշխատանքներն իրականացրեցինք։ Տեսահոլովակը նկարահանվեց Քիլյոս լողափում, Բելգրադ անտառում և մի քանի այլ վայրերում։ Երգն ինքնին այնքան գեղեցիկ է, որ փորձել ենք պարզ պատկեր ստանալ, որպեսզի մարդիկ տեսահովոլակի մեջ պատմություն չփնտրեն։ Ուստի՝ տեսահոլովակում դեմքս առաջին պլանով է նկարահանված։

-Ձայնասկավառակում 13 երգ կա, ուրիշ տեսահոլովակի մասին մտածում ե՞ք։

-Մտածում ենք ամռանը մի տեսահոլովակ ևս նկարահանել՝ ռոք հնչողությամբ «Քեսթանե» երգի հիման վրա։ Այնուհանդերձ ըստ արձագանքների ու պահանջների՝ կարող է փոխենք մեր միտքը։ Ունկնդիրների ու հետևորդների առաջարկները ևս հաշվի կառնենք։ Մի երգի մասին ևս մտածում ենք, սակայն առայժմ դեռ հստակ չէ…

-Համերգներ կա՞ն։

-Գարունը նոր է բացվել, մենք էլ մեր ծրագրերն ենք կազմում։ Առաջարկներ կան, սակայն ձայնասկավառակի շնորհանդեսը դեռ չենք արել, նախ ուզում եմ դա անել, հետո կշարունակենք համերգները։ Ձայնասկավառակը ամբողջ Թուրքիայով ներկայացնելու համար 1-1,5 ամիս աշխատելու ենք, հետո համերգներ եմ ուզում կազմակերպել Ստամբուլ, Բուրսա, Անկարա, Իզմիր քաղաքներում և իմ երկրամասում՝ Խոփայում։ Բացի այդ՝ համերգներ ենք ունենալու նաև արտերկրում։

-Ներկայում ձայնասկավառակ թողարկելը մի փոքր ռիսկային է, ինչո՞ւ ոչ թե սինգլ, այլ` ձայնասկավառակ։

-2009 թ. «Հեյյամո» անվամբ` 11 երգից բաղկացած ձայնասկավառակ թողարկեցի։ Հիմա էլ 13 երգից բաղկացած ձայնասկավառակ է լույս տեսել։ Այս ոլորտում 20-ից ավել երգ ունեմ հնչյունավորած։ Ունեմ երգեր, որոնք Նիյազի Քոյունջուին եմ տվել կամ մի քանի այլ ընկերներիս, որոնց ձայնասկավառակն անգամ դեռ չկա։ Հիմա ուզում եմ ինչ-որ կերպ երգացանկս ամբողջացնել և մարդկանց ներկայացնել այն ստեղծագործությունները, որ կուտակվել են տարիների ընթացքում։ Թե հետագայում ինչ կլինի` չգիտեմ, սակայն սիրում եմ շատ արարել, շատ տալ։ Չեմ կարծում, թե ամիսը կամ երկու ամիսը մեկ մի սինգլ թողարկելը ճիշտ է։ Սովորական է դառնում, ամբողջ աշխատանքդ սպառվում է։ Ես Սևծովյան շրջանի երաժշտության հատուկ ծրագիր եմ պատրաստել և Սևծովյան շրջանի մեղեդիները տարբեր ոճերով ներկայացնելով՝ ժամեր տևող ռեկորդի մրցակցություն էի ինքս ինձ համար կազմակերպում. դա համերգ չէր, 6-7 ժամ տևողությամբ կենդանի կատարում էր, մարդիկ էին լինում, որ ասում էին. «Մի երգ կար է՜, դա ենք ուզում», «Ո՞ր երգը,- հարցնում էի,- երգ չկա, չի մնացել»։ Հիմա ուզում եմ` մարդիկ մի քիչ ձայնասկավառակի վրա կենտրոնանան։

-Ավելի վաղ մի ձայնասկավառակ ևս ունեիք, ինչպիսի՞ն էր այն։

-Դա իմ առաջին ձայնասկավառակն է՝ «Հեյյամո»-ն, 2009 թ. է թողարկվել։ «Հեյյամո»-ն բառ է, որ Սևծովյան շրջանի արևելյան հատվածում համատեղ կիրառել են վրացիները, լազերը, համշենցիները, հույները։ IMC (International Medical Corps) -ներ են լինում, միասին օգնության են գնում, միասին գործելու համար որոշ բառեր, նույնիսկ երգեր ունեն այս մարդիկ։ Այսինքն՝ հատուկ բառի նման մի բան է։ Այդ ձայնասկավառակը իմ բարեկամների ու ընկերների աջակցությամբ է պատրաստվել։ «Հեյյամո»-ն մի երգի մեջ էր հիշատակվում, մենք էլ դա ձայնասկավառակի անվանում դարձրինք այն պատճառով, որ ականջին անսովոր էր հնչում։ Ավելի վաղ՝ 2003 թ., ձայնասկավառակի առաջարկ էի ստացել, մտածում էի՝ դեռ շուտ էր, քանի որ այդ ժամանակ խումբ էլ ունեի, ու մտածում էի՝ դեռ պետք է զարգանայինք։ Հետո ստիպված եղա միայնակ՝ սոլո, շարունակել։ Սկսեցի համերգներով հանդես գալ, և կատարումներս հավաքելով՝ Ջաֆեր Իշլեյենի ու Դենիզ Բայրաքի հետ ինքներս մեր ուժերով երկու տարվա ընթացքում, կարելի է ասել, փորձնական ձայնասկավառակ թողարկեցինք։

-Երաժշտական ի՞նչ գործիքի եք տիրապետում։ 

-Նախակրթարանի երկրորդ դասարանից սկսած` երաժշտությունը մշտապես ուղեկցել է ինձ։ Սկսել եմ ֆլեյտայից, այնուհետև սովորել եմ նվագել ակորդեոն, սինտեզատոր, իսկ ավելի ուշ` նաև կիթառ։ Մինչև 2005 թ. ելույթներիս ժամանակ սազ եմ նվագել, հետո անցա կիթառին։ Երաժշտական գործիքների հարցում հավակնություններ չունեմ, ուստի՝ այս առումով բեմում ղեկը թողնում եմ այն երաժիշտներին, ովքեր իրենց գործը լավ են անում։ Ամեն ոք պետք է անի այն, ինչի մասնագետն է. գործը գիտակին պետք է հանձնել։

-Երաժշտական գործիքի տիրապետելը ընդունակության հե՞տ է կապված, թե՞ կարելի է սովորել։

-Ըստ իս՝ ամեն ոք էլ կարող է սովորել, սակայն չեմ հավատում, թե պարտադիր է լսողություն ունենալ։ Մարդկանց մոտ ռիթմի զգացողությունը մոր արգանդից է սկսվում, իսկ այն զարգացնելն արդեն մեր գործն է։ Անշուշտ նշանակություն ունի նաև այն ընտանեկան միջավայրը, որում մեծանում են։ Երբ մարդը ծնվում է, չկա որևէ բան, որ չկարողանա անել, երբ սովորի, ամեն ինչ կանի։ Երբ չի արվում, միլիարդավոր նյարդերի պատճառով ուղեղի այս ընդունակության հետ կապված հատվածը թուլանում է, ժամանակի հետ վերանում։ Ես սազ նվագելն ինքս եմ սովորել, և քանի որ այդ ժամանակ բռնելու ձևը չգիտեի, արմունկներս պատառոտել էի։ Ո՛չ համացանց կար, ո՛չ ուսուցիչ… Այսօրվա երիտասարդները բախտավոր են։

-Ի՞նչ նշանակություն ունի երաժշտությունը Ձեր կյանքում։

-Իրոք չգիտեմ՝ եթե երաժիշտ չլինեի, ինչ կանեի։ Երաժշտությունը ինձ համար գործ չէ. այն կարծես իմ կենսական օրգաններից է։ Ես երաժշտության հետ մի ամբողջություն եմ, մի բան է, որից չեմ կարող հրաժարվել. սրտի, ուղեղի նման մի բան է։ Ըստ իս՝ ամեն մարդու մեջ երաժշտություն պետք է լինի։ Երաժշտությունն առաջին անգամ մոր արգանդում սրտի ռիթմով ենք զգում, հետո այն միշտ մեր մեջ է, միայն թե պետք է զարգացնել։ Յուրաքանչյուր ոլորտում, ամեն ինչի մեջ՝ սկսած մարդկանց հոգևոր հանգստությունից, սթրեսի, ոգևորության, ցավի, ամեն ինչի մեջ երաժշտություն կա։ Նախևառաջ մեր սիրտը ռիթմով է բաբախում, իսկ երաժշտությունն էլ ռիթմ է։ Եթե մեկ անգամ ևս աշխարհ գամ, նորից կուզեմ երաժիշտ լինեմ։ Ուզում եմ՝ որդիս ևս երաժիշտ լինի, իհարկե, իր որոշումն է, սակայն հոգին պետք է երաժշտության հետ լինի։

-Ինչպիսի՞ երեխա եք եղել։ 

-Շատ շարժուն, փոփոխական մանկություն եմ ունեցել։ Մենք 3 եղբայր ենք, ավագ եղբայրս Ուշաքում, իսկ քույրս Ստամբուլում գիտնական են դարձել, ինչ վերաբերվում է ինձ, ես երաժշտությունն եմ ընտրել։ Իմ ընտանիքում երաժշտությամբ քույրս է զբաղվում՝ պրոֆեսիոնալ պարուհի է և կիթառ ու սազ է նվագում, ներկայում սկսել է նաև քամանչա սովորել։ Ավագ եղբայրս սազ է նվագում, իսկ մայրս երգի բառերի առումով անհավատալի աղբյուր է։ Լազերեն և համշեներեն գիտի, նույնիսկ 100-150 երգի արխիվ ունի։ Հայրս էլ սազով մի երգ գիտի։ Այսինքն՝ ընտանիքս երաժշտության հարցում մեծապես աջակցել է ինձ, մշտապես կողքիս է եղել, ինչպես հիմա…

-Թոփալօղլուի ընտանեկան հիմնադրամ ունեք, այստեղ ի՞նչ է արվում։

-Սա մի հիմնադրամ է, որ ստեղծվել է երիտասարդներին, երեխաներին կրթելու նպատակով։ Մեր հարգարժան նախագահը պարոն Քյոքսալ Թոփթանն է՝ մեր ընտանիքի ավագը։ Թուրքիայի տարբեր շրջաններից ներկայացուցիչներ ունենք։ Հիմնադրամը ստեղծվել է 2000 թ., Հիլմի Թոփալօղլուի օրոք։ Սաներին կրթաթոշակ, կացարան ենք տրամադրում, փորձում ենք հոգալ անապահով ընտանիքի երեխաների կարիքները։ Մենք, մեր հնարավորության սահմաններում, օգնություն ենք ցուցաբերում նաև Թոփալօղլուի շրջակայքից դուրս հանդիպած երեխաներին։ Ընդհանուր առմամբ, կարելի է ասել, կրթական և առողջապահական աջակցության հաստատություն է, որի նպատակը ընտանիքները համախմբված պահելն է։ Ես նույնպես ղեկավար խորհրդի կազմում եմ և դեռ երկար տարիներ շարունակելու եմ այս սուրբ գործը։

-Ի՞նչ ծրագրեր կան մոտ ապագայի համար։

-Ամենակարևորը` միշտ ստեղծագործելու ենք և համերգներով հանդիպելու ենք մեր երկրպագուների հետ։ Քանի որ երաժշտությունը շինարարություն չէ, չեմ կարող ասել, թե այս շենքը մինչև այս օրը պատրաստ կլինի։ Սակայն ծրագրեր ունենք, սոցիալական ցանցերում ինձ հետևողները մեր ծրագերի մասին այնտեղից կարող են տեղեկանալ։

-Որպես վերջաբան՝ ի՞նչ կցանկանաք ասել մեր ընթերցողներին։

Թող չվախենան. որտեղ երաժշտություն կա, այնտեղ երբեք վատություն չի լինի։ Թող միշտ արվեստի կողքին լինեն։ Եթե մի հասարակության մեջ արվեստը վերջանա, կնշանակի՝ այդ երկիրն էլ է վերջացել։ Թող աջակցեն ստեղծագործողներին, բարեկամ լինեն արվեստին ու երաժշտությանը…

Ծննդյան տարեթիվը՝ 20. 04. 1982

Կենդանակերպի նշանը՝ խոյ

Իր մեջ ամենաշատը հավանած սովորությունը՝ հաջողության հասնելու համառությունը

Իր մեջ ամենաչսիրած սովորությունը՝ անքնությունը

Ամենասիրելի գույնը՝ կապույտը և կանաչը 

Հաջողակ թիվը՝ զույգ թվերը

Հաջողակ օրը՝ կիրակին

Ամենասիրելի մուլտֆիլմը՝ «Հեիդի»-ն 

Ամենասիրելի արտահայտությունը՝ «Արվեստը կյանք է, կյանքը պայքար է»։ 

Հարցազրույցը վարեց Էլիֆ Գյունայը

http://www.oncevatan.com.tr/roportaj/aydogan-topal-dan-kuzey-geldi-h106239.html

Թարգմանեց Անահիտ Քարտաշյանը

Akunq.net