«Ես Կարոն եմ»՝ երթ Երեւանում. Թուրքիայում սպառնում են Դինքի ճակատագրին արժանացնել Փայլանին

Ապրիլի 24-ին Թուրքիայի խորհրդարանի հայազգի պատգամավոր Կարո Փայլանը Թուքրիայի մեջլիսում ունեցած ելույթի ընթացքում հարգեց 1915 թվականին Օսմանյան կայսրության կողմից իրականացված Ցեղասպանության զոհերի հիշատակը, ի ցույց դրեց օսմանյան խորհրդարանի սպանված հայ պատգամավորների նկարները, կոչ արեց Թուրքիայի տարբեր վայրերից հանել Թալեաթ փաշայի անունը կրող փողոցները:

Ինչպես եւ սպասելի էր՝ այս ամենն անպատասխան չմնաց: Փայլանի նկատմամբ հարձակումներ սկսվեցին եւ իրականացվեցին հենց խորհրդարանի դահլիճում: Թուրքական սոցցանցերում բանը նույնիսկ հասավ Կարո Փայլանին Հրանտ Դինքի պես սպանելու կոչերին:

Ուստի, մտահոգված լինելով Կարո Փայլանի ճակատագրով եւ համոզված լինելով, որ նրա կյանքին վտանգ է սպառնում, Հայաստանում նախաձեռնվել է հայազգի գործչի պաշտպանությանն ուղղված գործընթաց:

Մայիսի 11-ին այդ կապակցությամբ «Ես Կարոն եմ» պաստառներով երթ կանցկացվի դեպի ՄԱԿ-ի գրասենյակ:

Մեզ հետ զրույցում երթի նախաձեռնողներից Մարկ Հովհաննիսյանն այսպես հիմնավորեց Կարո Փայլանի կյանքին վտանգ սպառնալու մասին իրենց տեսակետը.

«Մենք գործ ունենք դարերի ընթացքում այդպես էլ չփոխված թուրքի հետ, որը քնում եւ երազում տեսնում է «մեծ Թուրանն»` առանց քրիստոնյաներրի եւ ոչ թուրքական ազգերի: 2. արդեն իսկ հնչեցվել են Կարոյին Դինքի ճակատագրին արժանացնելու կոչեր: Դա փաստ է: 3. Ինքը՝ Կարոն հարցազրույցներից մեկում նշել է, որ թուրքական մեջլիսում տեղի ունեցած հարձակումն իր վրա պայմանավորված էր նաեւ իր հայ լինելու հետ: Մեջբերեմ. «15 հոգով փորձեցին ինձ հետ ինքնադատաստան տեսնել։ 20-30 վայրկյանում 100 հարված են ինձ հասցրել։ Հարձակումը կապված էր իմ` հայ եւ մարդու իրավունքների պաշտպան լինելու հետ»: 4. Մի՞թե մոռացել ենք Հրանտ Դինքի ճակատագիրը, ով, ի դեպ, առավել զուսպ հայտարարություններ էր անում, քան հիմա երիտասարդ ու ավելի տաքարյուն Կարոն»,- ասաց Հովհաննիսյանը:

Երթի կազմակերպիչները ՄԱԿ-ի գրասենյակին ուղղված նամակով պահանջելու են սթափության կոչ անել Թուրքիային ու կատարել իր կողմից ստանձնած պարտավորությունները:

Մեր հարցին, թե ինչո՞վ է պայմանավորված դեպի ՄԱԿ-ի գրասենյակ երթը, Հովհաննիսյանը պատասխանեց` դա միջազգային կառույց է, որտեղ ընդգրկված է նաեւ Թուրքիան:

«ՄԱԿ-ը ոչ թե ունի լծակներ, այլ պարտավոր է Կարոյի անվտանգությունն ապահովելու հասցեական հայտարարություն անել՝ ուղղված թուրքական իշխանություններին: Այլ կերպ ասած, մենք չենք նստելու ու սպասենք, թե երբ են մեր Կարոյին արժանացնելու Հրանտի, Սևակի եւ 1,5 մլն մեր նահատակների ճակատագրին: Մենք պահանջելու ենք ՄԱԿ-ից, որ իր իսկ առաքելությանը համապատասխան քայլեր ձեռնարկի: Եթե այդ կառույցն ունակ չէ զսպվածության կոչ անելու եւ ազդելու Թուրքիայի վրա, ապա այն իմպոտենտ կառույց է: Մենք չենք առաջնորդվում այս կամ այն միջազգային կառուցի հետ մեծ հույսեր կապելով. նրանք շատ հաճախ լռում են ու անարդար են, սակայն մենք` հայերս, պարտավոր ենք ձայն բարձրացնել ու կանգնել մեր արյունակցի կողքին: Դեհ տեսեք, Ադրբեջանն իր անբարո մարդասպանի կողքին կանգնեց մինչև վերջ, հետամուտ եղավ և վերադարձրեց հայրենիք, որտեղ նրան դիմավորեցին հերոսի պես ու ազատ արձակեցին: Մեր Կարոն մեջլիսում պայքարում է համամարդկային արժեքների համար՝ ինչո՞ւ մենք պետք է ամաչենք կամ վախենանք նրան սատար կանգնելուց: Կոպիտ ասած` թասիբի հարց է նաեւ»,- ընդգծեց երթի նախաձեռնողը:

Անդրադառնալով այն մտահոգություններին, թե միգուցե ակցիայով ավելի՞ վնասեն Կարոյին, Հովհաննիսյանը պատասխանեց.

«Հավատացեք, նախքան այս քայլին դիմելը մենք նույն մտահոգությունն ունեինք: Կամուկացի մեջ էինք, բայց որոշեցինք խորհրդակցել իրավաբանների, թուրքագետների եւ այլ կոմպետենտ անձանց հետ, որպեսզի հասկանանք, որ ճիշտ քայլ ենք անում: Համոզվելով, որ ավելի նպատակահարմար է բարձրաձայնել, քան լռել, սկսեցինք նախաձեռնությունը: Ի վերջո, չէ՞ որ մենք ողջ մեր պատմության ընթացքում անարդարության գերին չենք լինելու: Պետք է խոսենք, պետք է պարտադրենք ու շարժվենք առաջ, որովհետև մեր գործն արդար է»:

http://armtimes.com/hy/read/85173