Իմ տունն այստեղ է՝ որդուս կողքին՝ Շիշլիի հայկական գերեզմանատան մոտ. Թուրքիայում սպանված հայ զինծառայողի հայր

Թուրքիայում հայ զինծառայող Սևակ Բալըքչըի սպանության գործով դատական հերթական նիստը տեղի էր ունեցել փետրվարի 25-ին՝ Դիարբեքիրում, ու հետաձգվել էր մինչև ապրիլի 6-ը։ Հիշեցնենք, որ Սևակը սպանվել էր 2011 թ. ապրիլի 24-ին՝ Թուրքիայի Բաթմանի Քոզլուք շրջանում զինծառայության ընթացքում։

«Ակօս»-ը զրուցել է Սևակի՝ դատավարությանը մասնակցած հոր՝ Կարապետ Բալըքչըի ու մոր՝ Անի Բալըքչըի հետ։ Խոսել են նաև նրանց՝ Հայաստան տեղափոխվելու տեղեկությունների մասին։

Կարապետ Բալըքչըն նշում է, որ դատավարության այդքան դանդաղ ընթացքն իրենց անիմաստ է թվում։ Նա քննադատել է դատարանին՝ ընդունած կեցվածքի պատճառով։

«Իմ որդին խտրականության պայմաններում է սպանվել։ Արդարություն ենք ուզում՝ արդարություն չկա։ Որոշ բաներ ասացինք դատավորին, սակայն մեզ լուրջ չընդունեցին։ Պահանջեցինք, որ այդ անձը (մարդասպանը-Tert.am) դատարան գա, մերժեցին։ Պահանջեցինք` դեպքի վայրում դարձյալ քննություն իրականացնեն, մերժեցին։ Կասկածյալը դատարան չի գալիս, ինչո՞ւ՝ չգիտենք»,-ասել է նա՝ դատավարությունը թատրոնի նմանեցնելով։

Սպանված Սևակի հայրը շարունակում է պնդել՝ իր որդու սպանությունը «դժբախտ պատահար» չի եղել, ինչպես պնդում է նրան սպանած Քըվանչ Աղաօղլուն։ Սևակին սպանել են միտումնավոր, և այդ մասին են վկայում ականատեսների հակասական ցուցմունքները։

Կարապետ Բալըքչըն ասում է, որ տեղի ունեցած դեպքից հետո մինչ այժմ ոչինչ չի փոխվել. նույն տանջանքն է. «Մինչ այժմ, երբ գլուխներս բարձին ենք դնում, նրա մասին ենք մտածում…Սևակը… Նրա մասին մտածում, նրա հետ եմ խոսում ամենուր։ Հոգեբանական աջակցություն եմ ստացել, և այժմ ամեն շաբաթվա փոխարեն երկու շաբաթը մեկ եմ գերեզման գնում։ Չեմ կարողանում չգնալ։ Առանց Սևակի ոչ մի օր չի անցնում։ Ասում են՝ «պատահար էր»։ Դա պատահար չէր, թող ապացուցեն, որոշ բաներ կընդունեմ, բայց պատահար չէր»։

Սևակի մայրը՝ Անի Բալըքչըն, անդրադառնում է թերթերում տարածված լուրերին, թե իրենք Հայաստան են գաղթել։ «Ասում են՝ Երևան ենք տեղափոխվել։ Ո՛չ, մենք այստեղ ենք, ոչ մի տեղ չենք գնացել։ Մեր տեղն այստեղ է, մեր որդին այստեղ է։ Գնացել ենք շրջելու, այո՛, և ոչ միայն Երևան։ Սակայն այստեղ ենք»։

Իսկ Կարապետ Բալըքչըն ավելացնում է. «Մենք այստեղից հեռանալու մտադրություն չունենք։ Իմ տունն այստեղ է, հողս այստեղ է։ Ամենակարևորը՝ իմ որդին Շիշլիի գերեզմանատանն է պառկած, ես էլ նրա կողքին պառկել եմ ուզում։ Ինձ այս հողից ոչ ոք չի բաժանի, քանի որ այս հողը մերն է՝ բոլորինս»։

http://www.tert.am/am/news/2016/03/03/sevag-balikci/1951421