Թուրքական արխիվները շարունակում են փակ մնալ Հայոց ցեղասպանության հարցով զբաղվողների համար

Հայերի/ասորիների ցեղասպանության առումով թուրքական արխիվների բաց ու հասանելի լինելու մասին պնդումները շատ հեռու են ճիշտ լինելուց, գրում է Devrimcikaradeniz.com կայքը։

«Այո՛, արխիվները բաց են, սակայն միայն թուրքական պետական շահերի համար աշխատող հետազոտողների համար»,- գրում է կայքը։
Թուրքական արխիվներ մտած մի քանի հոգուց մեկն էլ Լոնդոնի Կոմիտասի անվան ինստիտուտի տնօրեն Արա Սարաֆյանն է: Սակայն նա էլ չափազանց սահմանափակ բաներից է կարողացել օգտվել:
Իր հոդվածներից մեկում Սարաֆյանը գրում է. «Արխիվների պաշտոնյաներն իրավունք ունեն առգրավել բոլոր փաստաթղթերը և միայն որոշներն են թույլ տալիս ուսումնասիրել։ Փաստաթղթերի պարունակությունը նախ կարդում են՝ ուսումնասիրողին տրամադրելուց առաջ, և արխիվի աշխատակիցն է որոշում՝ նյութերը հանձնե՞լ հետազոտողին, թե՞ ոչ»:
Սարաֆյանը Թուրքիայից հեռանալուց կարճ ժամանակ անց «պերսոնա նոն գրատա»՝ «անցանկալի անձ» հայտարարվեց, չեղարկվեց նաև նրա թուրքական վիզան, հիշեցնում է կայքը։
«Դառնանք Հայաստանի արխիվներին։ Սակայն դրանից առաջ հարկ է հարցնել, թե հայկական արխիվներում ցեղասպանության լինելը ժխտող պետության կողմից իրականացված ցեղասպանության վերաբերյալ ի՞նչ է հնարավոր գտնել»,- գրում է լրատվամիջոցը։
Եթե Թուրքիային մեղադրում ենք արխիվները չբացելու համար, այդ դեպքում ցեղասպանության մասին այդքան բան որտեղի՞ց գիտենք, գրում է լրատվամիջոցը։ Պատասխանն այստեղ է. Թուրքիայի արխիվներին հասնել ու ուսումնասիրել չենք կարողանում, սակայն Գերմանիայի, Ավստրիայի, Հունգարիայի, Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի, ԱՄՆ-ի ու այլ երկրների արխիվները կարողացել են մեկտեղել (նկատի ունենալով հայկական կողմին-Խմբ.)։
Եթե ոմանք Ֆրանսիայի, Մեծ Բրիտանիայի ու Ամերիկայի փաստաթղթերը ռազմական քարոզչություն կոչելով` փորձեն շրջանցել, Թուրքիայի դաշնակիցներ Գերմանիայի և Ավստրո-Հունգարիայի մոտ առկա փաստաթղթերի վերաբերյալ նման պնդումներ անելը շատ ծիծաղելի կլիներ։
Դրանց հավելումն, առկա են նաև Շվեդիայի նման անկողմնակալ երկրի արխիվները, որտեղ ցեղասպանության պատմական իրողությունը հաստատող անթիվ փաստաթղթեր կան։

http://www.tert.am/am/news/2015/10/05/turkey/1807410