Պատմություն որսի ու որսորդի մասին. թուրքական պարբերականն անդրադարձել է Դինքի սպանության տարելիցին

Որսորդներն սկսել էին հետապնդել «որսին»: Տրապիզոնի մարդասպաններից մարդասպան էին ընտրում, զենքը ձեռքին՝ թիրախի վրա էին կենտրոնանում: Պետությունը վերահսկողն էր: Նախաձեռնողն էլ էր հայտնի, սպանությանը հանդիսատես եղողն էլ…
Թուրք լրագրող, գրող, պոլսահայ նշանավոր լրագրող Հրանտ Դինքի սպանության մասին գրքի հեղինակ Նեդիմ Շեները Posta պարբերականում անդրադարձել է «Ակօս»-ի խմբագրապետի սպանության տարելիցին:
Հոդվածը ներկայացնում ենք մասնակի կրճատումներով.
«Դեռ երիտասարդության տարիներին թուրքական հատուկ ծառայություններն ու ժանդարմերիան Հրանտ Դինքին մշտապես հետևել են: Նա միշտ թիրախում է եղել: 1996-ից նա բավական մոտեցել էր պետության «կարմիր գծին»:
Դինքը Հայոց ցեղասպանության շուրջ վեճերում, Հայաստանի հետ հարաբերությունների հաստատման հարցում, որպես հայ՝ իր իրավունքները ճանաչելու հարցում խաղաղարար լեզու էր օգտագործում: Այդ իրավիճակը նրան թիրախ էր դարձրել մի երկրում, որը պատերազմի ու բախումների լեզվի վրա էր կառուցվել:
2004թ.-ի փետրվարի 6-ին, երբ «Ակօս»-ում Աթաթուրքի որդեգիր դստեր՝ Սաբիհա Գյոքչենի հայ լինելու մասին հոդված հրապարակվեց, Դինքն այդ պահից հատեց կարմիր գիծը: Նրա համար հետդարձի ճանապարհ այլևս չկար:
Այդ ժամանակ գլխավոր դատախազությունը նրան նախազգուշացրեց: Պետությունը գործի էր դրել գաղտնի մեխանիզմները:
Հրապարակման հաջորդ օրը զանգեց Դինքի հեռախոսը: Սաբիհա Գյոքչենի լուրի առնչությամբ հրավիրվել էր նահանգապետարան: Դա արտառոց հրավեր էր: Այնտեղ նա տեսավ թուրքական հատուկ ծառայությունների աշխատակցին…
Դինքը հասկանում էր, որ նրա համար փողոցներն այլևս ապահով չեն:
Հրանտ Դինքը գաղտնի ուժերի բացահայտ թիրախում էր հայտնվել: Ձեռք- ձեռքի էին տվել՝ նրա կյանքն էլ փողոցների նման նեղ դարձնելու համար: Ուղիղ 3 տարի անց՝ 2007թվականի հունվարի 19-ին, օր ցերեկով, փողոցում, հենց իր «Ակօս» թերթի մոտ մահը գտավ նրան: Նրան նախազգուշացրած հատուկ ծառայությունների աշխատակիցը «ճիշտ» դուրս եկավ:
Տեղի ունեցածն, իրականում, որսի ու որսորդի պատմություն էր…
Որսորդները նրան հետապնդել էին նախ դատարանների դահլիճներում, ապա՝ փողոցում: Տրապիզոնի մարդասպաններից մարդասպան էր ընտրվում, զենքը ձեռքին՝ դեպի թիրախն էր ուղղվում: Ոստիկանությունն ու ժանդարմերիան վերահսկում էին դա: Նախաձեռնողն էլ էր հայտնի, տեղի ունենալիք սպանությանը հանդիսատես մնացողն էլ…
Հատկապես հետախուզությունը Հրանտ Դինքի սպանության նախապատրաստությունից սկսած բոլոր քայլերը զեկույցի տեսքով ունեցել է: Սպանողների շարքերում սեփական աշխատակիցներին տեղավորած ոստիկաններն ամեն քայլը հետևել են: Բառացիորեն դիտել են նրա մահը: Անգամ ցանկացել են, որ այդ սպանությունն իրագործվի:
Մարդասպանները ձերբակալվեցին, 5 տարի տևած դատավարությունների ընթացքում դատավորները, չգիտես ինչու, չտեսան իրենց առջև խմբավորմանը: Դատարանը վճռեց՝ խմբավորում չի եղել:
Այս պատկերը 2009թ.-ին էի արձանագրել: Այդ թվականին իմ գրած գիրքը կոչվել էր. «Դինքի սպանությունն ու հետախուզության ստերը»: Ահա սպանությունից տարիներ անց այդ ստերի ժամկետն ավարտվել է, և սկսել են խոսել իրականության մասին:
Ստամբուլի դատախազությունում սպանության վերաբերյալ պաշտոնյաների հանդեպ քննությունը շարունակվում է: Ամեն օր մամուլի միջոցով տեղեկանում ենք միմյանց մեղադրող պաշտոնյաների մասին:
Մարդասպան Օգյուն Սամասթը որոշել է խզել տարիների լռությունը: Այդ ամենը, սակայն, նոր վտանգի նախանշան են: Դինքի սպանությունն արդյո՞ք գործիք է դառնալու կառավարության և Գյուլենական (նկատի ունի Էրդողանի հակառակորդ, ԱՄՆ-ում բնակվող կրոնական առաջնորդ Ֆեթհուլլահ Գյուլենին-Tert.am) համայնքի միջև:
Գուցե դա կփորձեն, սակայն չի ստացվի: Քանի որ Դինքի սպանության գործն արդեն տարիներ շարունակ ոչ թե դատարաններում, այլ խղճի մեջ է շարունակվում: Մարդկանց խղճերին լավ հայտնի է, թե ով է իրականում եղել հանցավորը: Ակնկալվում է, որ դատարանն էլ խղճի մտոք որոշում կայացնի…»։
http://www.tert.am/am/news/2015/01/19/dink-shener/1563677