«Հայրս մուսուլման էր, հօրեղբայրս՝ քրիստոնեայ հայ». Թուրքիայում Հայոց Ցեղասպանութեան մասին նոր գիրք է հրատարակուել

Թուրք գրող Աբդուլլահ Գազելը «Աքբեզ. վերջին բերդը» վէպում պատմել է իր ծննդավայր Հաթայ նահանգի Աքբեզ գիւղից հայերին տեղահանելու մասին:
Ըստ Habertürk-ի՝ յայտնելով, որ գրքից ստացած եկամուտը նուիրելու է Աքբեզի նախակրթարանին, հեղինակն ասել է. «Անատոլիայի ամէն կողմում տարածուած իմպերիալիստական կրակը հասել է նաեւ իմ գիւղ: Ուսումնասիրել եմ տեղահանումից առաջ՝ 1900ական թուականների սկզբին տեղի ունեցածները: Այդ օրերի կենդանի վկաների՝ մեր գիւղի բնակիչների հետ եմ խօսել ու գրառումներ արել: Այս գրքում, որը ես համարում եմ կենդանի ժառանգութիւն, ցանկանում եմ պատմել տարիներ շարունակ չդադարող իմպերիալիստական խաղերի մասին»:
Գազելը գրքում պատմել է, որ հայ ազգականների հետքերով գնալիս հասել է մինչեւ Բէյրութ եւ ներկայացրել նրանց հետ հանդիպումը: «Գրքի շապիկին մի շատ հետաքրքիր լուսանկար կայ: Ձախ կողմի կինը հօրաքոյրս է՝ Սուլթանը, իսկ նրա կողքին հայրս՝ Քուշօ Մեմեթը: Ոտքի կանգնած տղամարդը հօրեղբայրս է՝ Ներսէսը, իսկ նրա մօտ կանգնած կինը՝ նրա կին Սուլթանը: Հօրեղբայրս ու նրա կինը հայ են, քրիստոնեայ, իսկ հայրս եւ հօրաքոյրս մուսուլման են: Այս տարօրինակ պատմութեան գլխաւոր հերոսը պապս՝ Հալիլ աղան է, ով 1900ականների սկզբին հայ կնոջ հետ է ամուսնացել, ով ունեցել է երկու որդի՝ Պետրոսն ու Ներսէսը: Այդ ժամանակ երեխայ եղած հօրեղբայրներս ապրել են պապիս տանը՝ պահպանելով իրենց կրօնը: Այսինքն՝ քրիստոնեայ եւ մուսուլման բոլոր բարեկամներս տարիներ շարունակ մեր տանն են ապրել»:
Գազելը նշել է, որ 1909 թուականի Ադանայի դէպքերի ժամանակ էլ, 1915 թուականի հայերի տեղահանութեան (Հայոց Ցեղասպանութեան-Ակունքի խմբ.) ընթացքում էլ գիւղում ոչինչ տեղի չի ունեցել:
«Գիւղի մուսուլման եւ քրիստոնեայ բնակչութիւնը, միմեանց գրկելով, թոյլ չեն տուել, որ նման դէպքեր տեղի ունենան: Հայերն սկսել են արտագաղթել, երբ ֆրանսիացիներն են եկել: Ես տարիներ շարունակ իմ հայ ազգականներին փնտռեցի եւ Բէյրութում վերջապէս գտայ նրանց, որից յետոյ այս ցնցող պատմութիւնները ցանկացայ ներկայացնել պատմական լոյսի ներքոյ», ասել է Գազելը:
Նա յայտնել է գրքից ստացած գումարը նախակրթարանին նուիրելու պատճառը՝ ասելով, որ 1901 թուականին մի շարք պետական պաշտօնեաներ եկել են գիւղ եւ Աբդուլ Համիդ 2րդի գահակալութեան 25ամեակի առթիւ ցանկացել են գիւղում դպրոց կառուցել, սակայն գիւղում դպրոց կառուցելը պէտք է տեւեր մէկ տարի:
«Երբ պապս դա լսել է, իր առանձնատունը նուիրաբերել է դպրոցին: Այդ դպրոցն արդէն մօտ 100 տարի է՝ ծառայում է մեր գիւղին եւ մեր ընտանիքի համար կարեւոր նշանակութիւն ունի», ասել է Գազելը:
http://asbarez.com/arm/208438/