Արդեն աշխարհի «աչքն» էլ վրան կլինի. Անին՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկում ընդգրկելու Թուրքիայի մտադրության մասին

«Արդեն աշխարհի «աչքն» էլ վրան կլինի»,-ասաց նա և նշեց, որ եթե նախկինում երևույթներ էին տեղի ունենում, և պարզ չէր, թե ում պետք է դիմել այդ հարցով, այս պարագայում աշխարհն էլ իր մասով ուշադրության ներքո կպահի Անին:
Սամվել Կարապետյանը նշեց, որ Անիում վերականգնողական աշխատանքներ իրականացվում են դեռևս 90-ականներից, սակայն եթե այն այսուհետ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի հուշարձանների ցանկում լինի, ապա միջազգային մասնագետները, դիտորդները ևս կմասնակցեն այդ աշխատանքներին, ինչի պարագայում միայն կշահենք:
«Այսինքն, եթե մինչ այս ինչ-որ միտումներ են եղել` ուղղակի հայկականությունը վերացնելու, հիմա ցանկանան էլ, չեն կարողանա»-ասաց նա և նշեց, որ այդ քայլերը վաղուց պետք է արվեին, քանի որ Աղթամարը, Անին համաշխարհային նշանակության հուշարձաններ են, և այդ գործընթացը պետք է շարունակական լինի:
«Հասկանալի է, որ այդ ամեն ինչով Թուրքիան ցանկանում է իրեն եվրոպացի ցույց տալ»,-ասաց նա և նշեց, որ նույնիսկ այդ դեպքում մեր հուշարձանների առումով մենք շահում ենք:

Հանրային խորհրդի Պատմական-ազգային արժեքների, հուշարձանների պահպանության, պատկանելության և օգտագործման խնդիրների ենթահանձնաժողովի նախագահ Ժասմեն Ասրյանն այս հարցի շուրջ ներկայացրեց իր անձնական կարծիքը, քանի որ ՀԽ վերոնշյալ հանձնաժողովում այդ հարցի մասին քննարկում չի իրականացվել: Նա գտնում է, որ Անին նույնիսկ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկում ներառելով, մենք չենք կարող հանգիստ լինել, որովհետև հարցեր են առաջանում: «Նախ`Թուրքիան այդ հուշարձանները ներկայացնում է որպես հայկակա՞ն, թե՞ ոչ, ապա` ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի ցանկում ընդգրկվելուց հետո ավելի ազատորեն չե՞ն ոչնչանա հայկական հետքերը՝ առանց ուշադրություն գրավելու: Բայց, չնայած այդ ամենին, եթե մենք տեր չենք կանգնում մեր պատմությանը, մեր հուշարձաններին, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի մեջ ընդգրկվելն ինչ-որ չափով դրական է դիտվում` ոչնչանալուց զերծ մնալու առումով»,-ասաց նա:
Ըստ նրա` միջազգային իրավունքով մենք կարող ենք տեր կանգնել մեր հուշարձաններին, սակայն մենք նման պահանջներ չենք ներկայացնում:
Ժասմեն Ասրյանը նշեց, որ Հայաստանը թեև չունի Թուրքիայի հետ դիվանագիտական հարաբերություններ, սակայն ցանկության դեպքում կարող է միջազգային հանրության միջոցով ճնշումներ գործադրել Թուրքիայի վրա` հուշարձանների պահպանության հարցում:
Նա գտնում է, որ այստեղ արտաքին գործերի նախարարությունը, մշակույթի նախարարությունը և տարբեր կազմակերպությունները անելիք ունեն: «Ընդհանրապես պետությունը դրա մասին պետք է հոգա` հիմք ընդունելով միջազգային պայմանագրերն ու պարտավորությունները, այդ թվում` «Զինված հակամարտության դեպքում մշակութային արժեքների պաշտպանության մասին կոնվենցիան», որը Թուրքիան ստորագրել է 1965 թ., «Մշակութային և բնական համաշխարհային ժառանգության պահպանման մասին կոնվենցիան», «Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու և պատժելու մասին կոնվենցիան» ու ՄԱԿ-ի և ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի շրջանակներում ընդունված այլ համաձայնագրեր, ինչպես նաև` 2011 թ. դեկտեմբերի 13-ին ընդունված ԱՄՆ Կոնգրեսի թիվ 306 բանաձևը»,- ասաց Ժասմեն Ասրյանը:
Լուսանկարը` Akunq.net-ի
http://www.tert.am/am/news/2014/10/28/armenia-ani-church/