Սիրիայի Քեսաբ ավանի տարեց հայերը, ընդդիմադիրների կողմից Թուրքիա բերվելով, տգեղ շոուի մասնակիցներ դարձան։ Թուրքական թերթերը զարդարեցին «Թուրքիան գրկաբաց ընդունեց հայերին» վերնագրերը։ Վաքըֆլը գյուղ այցելած «Ակօս» թերթի հոդվածագիր Կարին Քարաքաշլըն հանդիպել է Քեսաբից Թուրքիա բերված սիրիահայերի հետ և գրել իրական պատմությունը։ Հոդվածագրի արձանագրած պատմությունների առաջին և երկրորդ մասերը ներկայացրել էինք ավելի վաղ։
Մաս 3
«Սիրտս գրաված այս պարոնն ինքն ինձ գտավ։ Հակառակ դեպքում հետը զրուցելը դժվար կլիներ։ Նա շատ չի երևում մարդկանց մեջ, իսկ երբ սիրտը չի ուզում, մի անկյուն է քաշվում։ «Կարո՞ղ ես գուշակել` քանի տարեկան եմ»,-հարցնում է նա։ Տարիքը չեմ գուշակում։ Հպարտանում է, որ տարիքից փոքր է երևում։ «88 տարեկան եմ,-ասում է հպարտությամբ և հավելում,-մայիսի 1-ին տարեդարձս է»։
Հակոբ և Վազգեն Կիրակոսյանները երկու եղբայրներ են։ Պարոն Հակոբը լուսանկարիչ է։ 7 տարբեր տեսախցիկների հետ է անցկացրել կյանքն ու մինչև վերջին պահը շարունակել է աշխատել։ Պարոն Վազգենը կոշկակար է։
Հետս լուսանկարվել է ցանկանում։ «Թող հիշատակ մնա»,-ասաց Հակոբ Կիրակոսյանը, և առանց հարցս լսելու, ասում. «Կյանքումս մեկ անգամ եմ սիրահարվել։ Դրանից հետո չամուսնացա։ Աշխարհի բոլոր երեխաներն իմ երեխաներն են»։
Ընթրիքին Հակոբ Կիրակոսյանի մոտ էի նստել։ Նա գլխից գլխարկը երբեք չի հանում, բայց ինձ ցույց տվեց, որ տան բանալին այնտեղ է պահել։ Ընթրիքից հետո լուռ հեռացավ իր սենյակը։ Հակոբ Կիրակոսյանին հարցեր չտվեցի, բայց ամենից լավ նրան հասկացա։
Գիշերը տանը Պերճին (թղթակցի հետ Վաքըֆլը մեկնած լուսանկարիչը-Tert.am) հարցրի. «Մարդու գլխով այդքան բան անցնի, իսկ ինքն իր առաջին սիրո մասին պատմի՞»։ «Անշուշտ, ես էլ այդպես կանեի»,-պատասխանում է Պերճը։
Հետո, երկուսիս վրա էլ ամենից շատ ազդած մարդու մասին հետաքրքիր համեմատություն է անում։ «Գիտե՞ս, սա կարոտի պատմություն է։ Նախ իր սերն է կորցրել և մի ողջ կյանք նրա կարոտով ապրել։ Այժմ տունը, օջախն է կորցրել։ Ավելի բնական բան կարո՞ղ է լինել, քան առաջին կարոտին վերադառնալը»,-ասում է նա։
________________________________________
Գերության 15 օր
Անցյալ շաբաթ Սրբուհի և Սաթենիկ Թիթիզյան քույրերն առաջինը հասան Թուրքիայի Վաքըֆլը գյուղը։ Ապրիլի 5-ին նրանց ևս 19 քեսաբահայեր միացան։
Սիրիական ռեժիմի հետ քաշվելու և ընդդիմադիր զինյալների՝ իրենց տները գրավելուց հետո նախ ապաստանել էին Հալեպի ճանապարհին գտնվող մի ագարակում, որտեղ մնացել էին մոտ 15 օր, ապա բերվել էին սահման։
Առաջին օրը Թուրքական Կարմիր մահիկը հագուստ և անհրաժեշտ պարագաներ էր տրամադրել քեսաբահայերին, նրանք տեղավորվել են Վաքըֆլը գյուղի երկու հանգստյան տներում։
Նախաճաշի, ճաշի և ընթրիքի հարցերն ամեն անգամ Վաքըֆլըի բնակիչներից մեկն է ապահովում։ Ճաշում են գյուղի ժողովրդի հետ։
Շաբաթներ տևած վախից և սարսափից հետո Վաքըֆլը հասած հիմնականում մեծահասակ քեսաբահայերը լուրջ առողջական խնդիրներ են ձեռք բերել։ Իրենց գրկաբաց ընդունած Վաքըֆլը գյուղը որքան էլ աշխարհագրական, պատմական առումներով մոտ է իրենց բնօրրանին, նրանք դեռ ցանկանում են վերադառնալ Լաթաքիայում և Հալեպում իրենց ազգականնների մոտ։
Սիրիայի և Թուրքիայի միջև դիվանագիտական հարաբերությունների բացակայության պայմաններում՝ նրանք նախ ցանկանում են հասնել Լիբանան, ապա Սիրիա։ Նրանց մի մասը ցանկանում է հաստատվել Լիբանանում, որտեղ ազգականներ ունի, սակայն շատերի անձնագրերն առգրավվել են զինյալների կողմից։
Պոլսո հայոց պատրիարքարանի անունից Մեծի Տանն Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Ա.-ին է զանգահարել Արամ արքեպիսկոպոս Աթեշյանն ու Վաքըֆլըում հաստատված քեսաբահայերի համար օգնություն է խնդրել։ Արամ Ա-ն տեղեկացրել է, որ զբաղվում են խնդրով։
Վաքըֆլըում հաստատված քեսաբահայերին օգնելու համար թուրքական բանկում հաշվեհամար է բացվել։
http://www.tert.am/am/news/2014/04/13/kesab-vakifli-3/
Leave a Reply