Հայաբնակ Քեսաբն այժմ դատարկ է. թուրք մտավորականի անդրադարձը վերջին իրադարձություններին

Թուրք մտավորական, ակտիվիստ, մարդու իրավունքների պաշտպան Ռագըփ Զարաքօլուն իր հերթական հոդվածը նվիրել է սիրիական Քեսաբ ավանում տեղի ունեցող իրադարձություններին և դրան Թուրքիայի մասնակցությանը։

Հոդվածը ներկայացնում ենք մասնակի կրճատումներով.

«Ալ Կաիդա» խմբավորման հետ կապ ունեցող մի խումբ, Անթաքիայի սահմանը հեշտությամբ անցնելով, հակառակ կողմում գտնվող մի բնակավայրի՝ Քեսաբի վրա է հարձակվել։ Քեսաբի առանձնահատկությունը հայկական ավան լինելն է։ Քեսաբն այժմ դատարկ է։
Այնտեղ բնակվողները, որ 1915-ին, 1939-ին դարձյալ գաղթի ճամփա էին բռնել, այժմ հաստատվել են Լաթաքիայում։

Իսկ եթե այն կործանված սիրիական ինքնաթիռն այնտեղ էր խաղաղ բնակչությանն ահաբեկիչներից պատշպանելու համա՞ր։

Չեմ ցանկանում հավատալ, սակայն եթե դա ճիշտ դուրս գա, ապա կնշանակի, որ ոչ միայն սահմանից, այլև օդից են ահաբեկիչներն աջակցություն ստացել։ Ինչը, սակայն, շատ ծանր կլինի։

Թուրքիայի ղեկավարները պարծենում են սիրիական կործանիչը խփելու համար։ Իրոք, սահմանի անվտանգության պահպանումը ցանկացած երկրի իրավունքն ու պարտքն է…

Իսկ եթե այս սիրիական կործանիչն էլ Սիրիա պետության սահմանի անվտանգությունն ապահովելու համա՞ր էր երկնքում։ Ասենք՝ սխալմամբ հատել կամ չի հատել սահմանը։

Չէ՞ որ մեր ինքնաթիռն էլ Սիրիայի հետ սահմանի ապահովությունը հսկելու ժամանակ էր պատահմամբ հատել սահմանը։
Սակայն իրականում մեկ այլ իրավիճակ կա։
Թուրքիան, Իսրայելի նման, ամենաուժեղ ազգային պաշտպանությունն ունեցող պետություններից է։

Ջիհադական խմբերը, իսլամիստական խմբավորումները հանգիստ հատում են սահմանը։

«Ալ Կաիդայի» հետ կապ ունեցող մի խումբ Անթաքիայում հեշտությամբ հատում է սահմանն ու սահմանի ճիշտ հակառակ կողմում գտնվող աշխարհի գեղեցկագույն բնակավայրերից Քեսաբի վրա հարձակվում։

Քեսաբի առանձնահատկությունը հայկական բնակավայր լինելն է։
 Քեսաբն այժմ դատարկ է։
 

Այնտեղ բնակվողները 1915թ-ից, 1939թ-ից հետո դարձյալ գաղթի ճանապարհն են բռնել և ապաստանել Լաթաքիայում։

Այդ իրավիճակը ոչ միայն Սիրիայի քաղաքացիական անձանց, այլև Թուրքիայի քաղաքացիների անվտանգությունն է սպառնալիքի տակ դնում։
Դեռևս երկու օր առաջ մեր անվտանգության ուժերն արաբերեն երգեր երգող մի հավաքի ընթացքում բռնություն էին գործադրել և ցրել էին հավաքվածներին։

Սակայն զինված խմբավորումները հանգիստ հատում են սահմանն ու հարձակվում Քեսաբի վրա:
Անվտանգության ուժերի պարտականությունը ոտքից գլուխ զինված «ահաբեկիչներին» բռնելը չէ՞։
Ներեցե՛ք, այս ջիհադականներն «անկախության մարտիկներ են», չէ՞։

Թուրքիայի Հանրապետությունը շտապ պետք է փոխի Սիրիայի ներքաղաքական պատերազմի վերաբերյալ քաղաքականությունը, քանի որ նա էթիկապես դրա համար պատասխանատվություն է կրում։

Այն, ինչ տեղի է ունեցել մինչ այժմ, Սիրիայի տեսանկյունից պատերազմի պատճառ դառնալ է։ Սակայն Սիրիան ի զորու չէ դրա դեմ պայքարել։

Ներքաղաքական պատերազմի համար պետք է հայտարարել անկողմնակալության մասին և դադարեցնել ապստամբներին տեղի-անտեղի օգնություն ցուցաբերելը։
Միևնույն ժամանակ, քանի դեռ «նոր օսմանականություն» ենք խաղում, ուրեմն Թուրքիան այլ էթիկական պատասխանատվություն էլ ունի։
Այնտեղ բնակվող մեր հին հայրենակիցներին՝ հայ, ասորի, քուրդ, թուրքմեն, ալևի մեր եղբայրներին առանց խտրականության պետք է պաշտպանենք։

Նրանց ոչ միայն ապաստան, այլև դարձյալ քաղաքացի դառնալու հնարավորություն տանք, եթե դրա ցանկությունն ունեն։
Դա միևնույն ժամանակ 1915թ. ողբերգության համար մասամբ ներողություն խնդրել կնշանակի»։

http://www.tert.am/am/news/2014/03/25/zarakolu-kesab/