Չիկագոյում մահացել է Հայոց ցեղասպանությունը վերապրածներից քաղաքի վերջին բնակիչը

Ամերիկյան Չիկագոյում 107 տարեկան հասակում մահացել է Հայոց ցեղասպանությունը վերապրածներից քաղաքի վերջին բնակիչը` Հենել Պալոյանը: Այս մասին տեղեկացնում է Chicago Tribune պարբերականը, որը փաստի առթիվ հրապարակել է «Չիկագոյում ապրող հարյուրամյա Հելեն Պալոյանին՝ հայկական ջարդերի վերջին վերապրողին, հարգանքի տուրք են մատուցել» խորագորվ հոդվածը:

Պարբերականը ներկայացրել է Հելեն Պալոյանի կյանքը` նշելով, որ վերջինս իր ազգանունը փոխել էր և կրում էր Խերդյան ազգանունը. «Որբացած երիտասարդ երեխան՝ Պալոյանը, հետո արդեն Հելեն Խերդյանը, թափառում էր փողոցներում` փնտրելով կացարան և ուտելիք: Նա Օսմանյան կայսրության զինվորների կողմից իր գյուղի վրա հարձակման ականատեսն է եղել. մինչև զանգվածային սպանությունները, որը շատ պատմաբաններ անվանում են Հայոց ցեղասպանություն, օսմանյան զինվորները տեղահանել են տեղացիներին:

Այս սպանդի ընթացքում, նա կարճ ժամանակով ապաստան է գտել հայկական եկեղեցում, սակայն այնտեղից հեռացել է, երբ տեղեկացել է, որ թուրք զինվորները պատրաստվում են այն այրել: Նա հետագայում տեղափոխվել է որբանոց, որտեղ էլ իր զարմիկը գտել է նրան ու տեղափոխել ԱՄՆ Վիսկոնսին նահանգի Ռասին շրջան:
Շաբաթ օրը սպիտակահեր Պալոյանը նստած ժպտում էր, իր շուրջը հավաքվել էին իր ընտանիքը, և նա գտնվում էր այն վայրում, որը դարձել էր իր առաջին տունը՝ Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ հայկական եկեղեցին: Այստեղ հարգանքի տուրք մատուցվեց 107 ամյա կնոջը, ով համարվում է ողբերգության վերջին վերապրողը, իր ուժի, համբերատարության և առ Աստծո հավատքի համար:

Ըստ Պալոյանի հարազատների, վերջինս ծնվել է 1906թ., և նա չի հիշում, թե ինչպես են իր ծնողները մահացել: Սպանդի ժամանակ նրա երկու եղբայրներն աքսորվել են, և նրա երրորդ եղբայրը գնացել է ԱՄՆ: Հետագայում նա հանդիպել է իր երրորդ եղբորը, սակայն ոչ մի տեղեկություն չի ունեցել երկու եղբայրների մասին:
Միայնակ մնալով` Պալոյանը ապրել է փողոցներում այնքան ժամանակ, երբ մի կին նրան տարել է որբանոց, որտեղ նա ապրել է մինչև Համաշխարհային պատերազմի ավարտը: Պատերազմից հետո, որբանոցը տեղափոխվել է Սիրիա և Լիբանան, և նա էլ հետևել է նրանց:

Պատահաբար նրա զարմիկը՝ Հակոբ Հարդին, գտել է նրան, երբ նա բնակվում էր Հունաստանում: Նրանք մեկնել են Կուբա, այնտեղ էլ Չիկագոյի բնակիչը համաձայնվել է ամուսնանալ Պալոյանի հետ, որպեսզի վերջինս կարողանա մուտք գործել ԱՄՆ: Սակայն նրանք ԱՄՆ-ում որոշում են շարունակել իրենց ընտանեկան կյանքը և չորս երեխա ունենում:

«Նա ամենավատ կյանքն է ունեցել, և Աստված տվել է նրան ամենաերկար կյանքը: Աստված գործում է առեղծվածային ձևերով»,-նշել է Պալոյանի զարմիկ Չաք Հարդին»:

http://www.panorama.am/am/popular/2013/10/21/chicago-tribune/?sw