Ես երբեք հայ ընկեր չեմ ունեցել, մայրի’կ

Ներսին Յըլմազ

Մանուկ էի, քուրդ ընկերներ ունեի նույն թաղամասում…

Ընկերներ, որոնց քուրդ լինելու մասին մեծանալուց հետո իմացա…

Հետո մեծացա, կյանքիս յուրաքանչյուր պահի լազ, չերքեզ, ալևի, սուննի, ամերիկացի, գերմանացի և այլ ազգերի պատկանող ընկերներ ունեցա, այնքան տարբեր ազգերի, որ անգամ չեմ էլ հիշում…

Մեր գլուխները քուրդ ընկերների հետ նույն բարձին դրեցինք մեկ պետության հարկի տակ…

Կյանքիս ընթացքում ընտանիքիցս մարդկանց ինքնության վերաբերյալ ոչ մի բնորոշում կամ վերլուծություն չեմ լսել…

Ոչ թե ցեղապաշտությամբ, այլ մարդու հանդեպ սիրով եմ դաստիարակվել, փառք Աստծո…

Սակայն շրջապատից, փողոցում բարձրաձայն զրուցող մարդկանցից շատ եմ լսել այդ զազրելի խոսքը:

«Հայի ծնունդ» ասում էին մեծահասակները որևէ մեկի վրա բարկանալիս:

Հաճախ էի մտածում` ինչ է դա նշանակում, սակայն խելքս չէր հասնում այն ժամանակ:

Եվ անընդհատ դեռ ափսոսում եմ…

Ինչո՞ւ ես հայ ընկեր չեմ ունեցել, հայրի’կ:

***

Մի քանի օր առաջ Յըլդըզի տեխնիկական համալսարանի Արվեստի ամբիոնի վարիչ, պրոֆ. Ահմեթ Աթանը մի բան էր հրապարակել Twitter սոցիալական ցանցի օգտատերերի համար.

«Եթե հրեա, հայ կամ հույն եք, Գեզի պուրակի համար արվող ցույցերին ձեր ակտիվ դերակատարմանը կարող եմ ըմբռնումով մոտենալ: Խնդրում եմ` ուսումնասիրեք ձեր ծագումը»:

Ես տեղյակ չեմ, թե այս երկրում ռասիստների թիվը որքան է, սակայն մի բան գիտեմ, որ կան խղճուկներ, ովքեր հային ընդգրրկել են վիրավորանքի գրականության մեջ:

Կան այլասերվածներ, որոնք այս երկրում ստորացնում են մի ազգի:

Այս երկրում կան այնպիսիք, ովքեր կարծում են, թե հայ լինելը բավարար պատճառ է` սպանվելու համար:

Այսպես կոչված «ժողովրդավարության կողմնակից», «խաղաղության ջատագով» այդ խղճուկների` երկրի հանդարտությունը վերականգնելու համար օգտագործած արդարացման ձևը հետևյալն է` հայն անարգ ցեղից է:

Այնինչ իրական այլասերվածությունը, մի մարդու, հայ, հույն, հրեա ասելով, արհամարհելն է:

Իսկական այլասերվածությունը, մի ցեղի վերը դասելով, մյուս ցեղերին թերագնահատելն է:

Հիմնական այլասերվածությունը նման արտահայտությունների միջոցով այս հողերում ապրող փոքրամասնություններին սպառնալն է:

Սակայն չգիտեմ` դրա մասին գիտի այս կրթված, ուսում ստացած, իր համար մեր երկրի ամենաբարձրակարգ համալսարաններից մեկում տեղ արած այս «մարդը»…

Իրական այլասերվածությունը Ալլահի արարածներին օտարացնելն է, այն դեպքում, երբ ասում են, թե հավատում են նրան:

Այո’, կյանքիս կեսն անցել է, սակայն ոչ մի հայ ընկեր չեմ ունեցել:

Այդ տհաճ արտահայտություններից խրտնելով, այդ ցեղապաշտությունից քաշվելով` ով գիտե` ինչ ահով են համակվել նրանք այս գիշերվա կեսին…

Ինչպե՞ս շրջապատում ասեն` «Ես հայ եմ», երբ այսչափ քինախնդրությամբ, այդքան ատելությամբ լեցուն մարդիկ կան շուրջը:

twitter.com/nsrnylmz

http://www.internethaber.com/benim-hic-ermeni-arkadasim-olmadi-anne-14676y.htm

Թարգմանեց Մելինե Անումյանը

Akunq.net