«Ա՜խ, մայրի՛կ ջան». Արտո Թունչբոյաջյան

UNESCO-ն 2000 թ. ի վեր փետրվարի 21-ը հայտարարել է «Մայրենի լեզվի միջազգային օր»: Այս օրվա կապակցությամբ թուրքական “Bianet” էլեկտրոնային թերթում տեղ են գտել տարբեր լեզուներով խոսող մադկանց վերաբերյալ մի փոքրիկ պատմություն:

Այդ անձանց թվին է պատկանում նաև Արտո Թունչբոյաջյանը:

Ստորև ներկայացնում ենք նրա պատմությունը.
“Մանկությանը տարիներին, երբ մայրս տխրում էր, լսում էր մի երգ` «Սարը գելինը»: Սարը գելին, լեռների սարը գելին:

Երբ մայրս ծանր հիվանդ էր, ես աշխատում էի “Love is not in your mind” ալբոմի վրա: Այդ ժամանակ ես երգերս նվագում էի փոքրիկ սազի վրա, սակայն արդեն նոր սազ էի պատրաստել տվել: Փոքրիկ սազով վերջին անգամ «Սարը գելինը» նվագեցի մորս համար:

Մայրս շատ հավանեց երգը և ասաց. «Քեզնից մի բան եմ խնդրում: Ինձ Ամերիկայում մի՛ թաղեք, տարե՛ք, իմ հողո՛ւմ թաղեք: Գերեզմանիս էլ այդ երգը նվագիր»:

Կարճ ժամանակ անց մայրս մահացավ: Նրան թաղեցինք Թուրքիայում գտնվող Շիշլիի գերեզմանատանը` հորս կողքին: Ես այդ երգի համար նոր բառեր գրեցի: Ե՛վ մորս, և՛ սազիս հրաժեշտ տալու համար անունը “How I can say goodbye to you” դրեցի:
Երբ բոլորը գնացին, մորս համար երգեցի. «Ա՜խ, մայրիկ ջան, շատ սիրեցիր այս երգը: Կյանքիդ մեռնեմ: Լեռների մայրիկ, լեռների մայրիկ, ախ, մայրիկ ջան: Ինչպե՞ս քեզ մնաս բարով ասեմ, ա՜խ, մայրիկ ջան, ա՜խ, մայրիկ ջան»:

Այդ օրը ինձ համար մի փուլ ավարտվեց, սակայն մորս համար սկսեց նորը»:

http://ankakh.com/2013/02/288180/