1880-ականներին Մարաշի բնակչությունը 25 հազարի էր հասել: Այդ բնակչության 10 հազարը կազմում էին հայերը, մնացյալը` մուսուլմանները. քաղաքում ապրում էր 100 հրեա («Արևելյան մամուլ», 1881 թ. հունիս, էջ 222-224):
Մեկ այլ վիճակագրության համաձայն` 1889 թ. Մարաշում գոյություն ունեցած մոտ 10 հազար տներից 3 հազարը պատկանում էր հայերին: («Արաքս», 1889, հատոր առաջին, էջ 38-46): Ըստ Կոնստանդնուպոլսում գործած «Այրի տիկնանց աջակցություն» կազմակերպության 1910-12 թթ. տվյալների` քաղաքի բնակչությունը 12 հազար հոգի էր, և այդ թվի 1/3-ը բաղկացած էր հայերից: Ս.Մ. Ծոցիկյանի տվյալներով` 1915 թ. Մարաշի 70 հազարանոց բնակչության 40 հազարը կազմում էին հայերը, իսկ մնացածը` թուրքերը, արաբները, հույները և այլն («Արևմտահայ աշխարհ»):
Մարաշցի հայերը, գյուղատնտեսությունից և այգեգործությունից բացի, զբաղվում էին նաև արհեստներով (ատաղծագործություն, մանածագործություն, մորթիների մշակում, կաշեգործություն, ներկարարություն, կոշկարարություն և ջուլհակություն) ու առևտրով: 1890-ականներին քաղաքում կային 1900 խանութ, 7 իջևանատուն, 11 բաղնիք, 281 արհեստանոց, օճառի 2 արտադրամաս, 11 հացի փուռ:
http://www.aykiridogrular.com/haber-927-Marasli-Der-Bogosyan-ailesi-fertleri-1874-Kilikya.html
Թարգմանությունը` Akunq.net-ի
Leave a Reply