Թուրք մատավորականներն ավելի լավ գիտեն, թե ինչ կարելի է սպասել իրենց իշխանությունից, ինչը `ոչ:
Վերջերս առիթ ունեցա զրուցել թուրք երիտասարդ գրողներից մեկի հետ, ով Բաթումը գերադասել էր Ռիզեից `իր ամռային հանգստի համար:
Բնական է, որ երբ հայն ու թուրքը հանդիպում են , կամ առաջինը հայն է արծարծում 1915թ-ի ցեղասպանության թեման, կամ էլ թուրքն առաջինն է խոսում այդ մասին, համոզված , որ անխուսափելի է այդ թեման: Սակայն այս անգամ թուրք գրողն ավելի լրջորեն մոտեցավ հարցին, քան կարելի էր սպասել.”Ինչու եք կարծում, որ Թուրքիայի ներկայիս իշխանության ժխտողականությունը միայն 1915թ-ի հայերի ցեղասպանությանն է վերաբերում: Այս իշխանությունը պատրաստ չէ ոչ միայն անցյալ դարասկզբի հանցանքներն ընդունել , այլ այս իշխանությունը չի ընդունում անգամ այսօրվա կատարած հանցագործությունները, երբ անգամ տարին չի բոլորել”,- ասում է Մեհմետ Ուղուրը և հիմնավորում իր տեսակետը:
Թուրքիայի Մարդու իրավունքների պաշտպանության կազմակերպությունը պնդում է, որ միայն 2012թ-ի առաջին կիսամյակում Թուրքիայում 23 652 մարդու իրավունքների խախտման փաստ է արձանագրվել, որից 15 հազարը` քրդաբնակ մարզերում:
Սակայն այդ փաստերից ոչ մեկը Թուրքիայի իշխանությունները չեն ընդունում այնքան ժամանակ, քանի դեռ գործը չի հասել Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան:
Իսկ եվրոպական դատարանը չի կարող այդ ծավալի գործեր ընդունել և քննել:
Եթե մի իշխանություն չի ընդունում այսօր իրեն հարկ վճարող քաղաքացու նկատմամբ կատարած հանցագործությունները, սպանությունները, անօրինական ձերբակալություններն ու ֆիզիկական տանջանքները, ապա ինչու եք հայերդ կարծում, որ նա կընդունի 100 տարի առաջ կատարած հանցագործությունը հայերի նկատմամբ, հարցնում էր թուրք երիտասարդ գրողը:
Երկաթյա տրամաբանություն է, ոչինչ չես կարող հակադարձել:
Leave a Reply