«Pravda.ru» լրատվական գործակալությունը մեծածավալ հոդվածով անդրադարձել է Հայոց ցեղասպանությանն ու դրա վերաբերյալ 19-20-րդ դարերի վերջերին արևմտյան հասարակական և քաղաքական գործիչների հիշողություններին ու մեկնաբանություններին:
«Եկեք հիշենք, թե ո՞վ է Թուրքիան և ինչ է իրենից ներկայացնում, ինչի՞ համար է այս պետությունը պատասխանատու: Իհարկե, այնքան էլ հաճելի չէ դրան անդրադարձը, քանի որ այս գործընթացը բնութագրող բառը Ցեղասպանությունն է»,- գրում է պարբերականը:
«Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանության մերժումը, թերևս, պատմական այլասերվածության ամենագլխավոր օրինակն է: Թուրքերը ներկայացրել են հիշողություններն ու պատմությունը հակառակ հանդերձով», – այս մասին նշել է Ցեղասպանության Համեմատական հետազոտության կենտրոնի պրոֆեսոր Քոլին Թաթսը:
«Դա չի եղել պատերազմ: Դա ավելի շուտ կոտորած կամ ցեղասպանություն էր: Մի բան, որն աշխարհը պետք է հիշի: Մենք կմերժենք ցանկացած փորձ, որը հերքում է այդ փաստերը, եթե նույնիսկ այդ փորձերը ունեն ինչ-որ քաղաքական առավելություն», – այս մասին Թուրքիայի դեսպանի հետ Կնեսսետի ամբիոնում ունեցած զրույցում 1994 թ. նշել է Իսրայելի արտաքին գործերի փոխնախարար Յոսի Բոյլին:
«Պետք է նշեմ, որ նրանք, ովքեր օգնում են Թուրքիային, մարդկության մեջ հավերժ ամոթ, սարսափ և խայտառակություն դրսևորողներն են», -1915 թ. օգոստոսի 25-ին նշել է Իտալիայի գլխավոր հյուպատոս Սիգնոր Գարրինին:
«Թուրքը բացարձակապես չունի բարոյական զգացումներ, օժտված է կանանց հանդեպ անտանելի անասնական հակումներով, ինչպես նաև չպատկերացնելու չափ կեղտոտ է իր անձնական սովորությունների դրսևորման մեջ: Թուրքը մարդ չէ, ես նույնիսկ նրան գազան չեմ կարող կոչել, քանի որ Աստծո ստեղծված արարածը չի կարող սուզվել այդքան ցածր»,-այս մասին 1896 թ. նշել է Թուրքերի կողմից իրագործված վայրենության ականատես ամերիկացի Վիլիամ Հովարդը:
http://panorama.am/am/society/2012/03/19/pravda-ru/
Leave a Reply