Թուրքիայում բնակչության քանակի աճը որակ չի տալիս

Արդեն պաշտոնապես հաստատված փաստ է, որ Թուրքիայում ամուսնությունների 20-ից 36 տոկոսը արյունակից բարեկամների միջև է:

Սակայն որոշ գյուղական վայրերում այդպիսի ամուսնությունների քանակն անցնում է 50 տոկոսից: Թուրքիայի Առողջապահական և ժողովրդագրական ուոսումնասիրությունների կենտրոնի տվյալների համաձայն` Ստամբուլում և Իզմիրում արյունակցական ամուսնությունները կազմում են 17 տոկոս, իսկ գյուղական վայրերում ` 36 տոկոս: Իսկ քրդական շրջաններում այդպիսի ամուսնություների քանակը կազմում է 45-ից 50 տոկոս:

Սա, իհարկե, Օսմայան կայսրությունում , ինչպես նաև իսլամ դավանող երկրներում ընդունված սովորույթ է: Սակայն Առողջապահության համաշխարահային կազմակերպությունը վաղուց է հաստատել այն փաստը, որ այդպիսի ամուսնություններից սերող սերունդը գտնվում է ժառանգական հիվանդությունների և մտավոր կարողության թուլացաման ռիսկային գոտում:

Թեև ուրբանիզացիան բնորոշ է նաև ներկայիս Թուրքիային, սակայն այնպիսի մեգաքաղաքներ, ինչպիսիք են Ստամբուլը և Իզմիրը, նույնպես կրում են իրենց վրա արյունակցական ամուսնություների ծանր բեռը:

Եթե մարդկային ռեսուրսների որակական տեսակետից քննության առնենք Թուրքիայի բնակչությանը, ապա ստացվում է, որ 75 մլն բնակչություն ունեցող երկրում առնվազն 15 մլն մարդ «չի համապատասխանում» մարդկային ռեսուրսներին ներկայացվող միջին պահանջներին:

Հետևաբար սա այն դեպքը չէ, երբ քանակը որակ է տալիս:

http://www.armweeklynews.am/awn/12/am_1149.htm