Կ. Մանոյան.«ՀՅԴ-ն շնորհավորվում է ոչ թե «համագումարի» գաղափարը, այլ…»

Մեկնաբանում է ՀՅԴ Բյուրոյի Հայ Դատի եւ Քաղաքական հարցերի գրասենյակի պատասխանատու Կիրո Մանոյանը

idefacto.am-ում (նաեւ՝ նույն թերթում) եւ ապա ArmAr.am-ում (այսօր) հրապարակված հարցազրույցում, պրն Կարեն Միքայելյանը խեղաթյուրում է այն նամակի բովանդակությունը, որից մեջբերում է անում հարցազրույցում, որը, ենթադրաբար, հիմք է ծառայել հարցազրույցի վերնագրին՝ «ՀՅԴ-Ն երեկ ողջունում էր, այսօր օտար խա՞ղ է համարում»։

2006թ. օգոստոսի 3 թվակիր այդ նամակը ՀՅԴ-ի կողմից ուղղված է եղել «Հայկական Հասարակական Կազմակերպությունների Միջազգային միություն Համաշխարհային Հայկական Կոնգրեսի նախագահ պարոն Արա Աբրահամյանին»՝ ի պատասխան իր 2006թ. հունիսի 14 թվակիր նամակին, «իր հարակից նյութերով, որը քննելով այն այսու գալիս ենք մեր մտածումները փոխանցելու Ձեզ:» (Այն ժամանակ, պրն Միքայելյանը պրն Աբրահամյանի մոտ կամ կողքին էր աշխատում եւ փորձում էր իր այս նպատակը նրա միջոցներով իրագործել։)

Այնուհետեւ՝ պրն Միքայելյանի կողմից մեջբերումից զեղչված պարբերությունը. «Դուք տեղյակ եք, որ Արեւմտյան Հայաստանի հետ կապված մեր ժողովրդի անժամանցելի իրավունքների խնդիրը հատուկ տեղ է գրավում ՀՅ Դաշնակցության քաղաքական օրակարգրում»: Եւ՝ «Մենք ջերմորեն շնորհավորում ենք Ձեր կողմից այս շատ կարևոր ռազմավարական խնդրի արծարծումը, նկատում ենք առաջնահերթ և ձգտում ենք այս ուղղությամբ անհրաժեշտ ազգային ընդհանրական համախոհության հիմքեր գոյացնել»: Այսինքն՝ շնորհավորվում է ոչ թե «համագումարի» գաղափարը, այլ՝ «Արեւմտյան Հայաստանի հետ կապված մեր ժողովրդի անժամանցելի իրավունքների […] խնդրի արծարծումը»: Իսկ «Համագումարի» մասին, արդեն մեջբերված տեքստում էլ կա՝ «առաջադրված թեմայով համագումարի անցկացման հարցը, ըստ էության, իր մեջ ունենալով մի շարք հիմնական սկզբունքային հարցեր» […]։ Այդ նույն «հիմնական սկզբունքային հարցերը» այդպես էլ մնացին չլուծված եւ Դաշնակցությունը երբեք չողջունեց «Արեւմտահայոց 3րդ համագումար» հրավիրելու ոչ գաղափարը եւ ոչ էլ նպատակը։

Ճիշտ այնպես ինչպես այս նամակի դեպքում պրն Միքայելյանը իրականությունը ճարպկորեն (ինքը հավանաբար կասեր՝ «սովետական մարդու» վարպետությամբ) խեղաթյուրված է ներկայացրել, նույն ձեւով էլ, հարցազրույցի նախորդ բաժնում, խեղաթյուրված է ներկայացրել Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունը երբ ասում է. «Ես օրինապաշտ մարդ եմ, կարդում եմ ՀՀ Սահմանադրությունը, ուր գրված է` ՀՀ-ն 30 000 քառակուսի կմ է, կնշանակի` Խորհրդային Հայաստանի իրավահաջորդն է, առանց Նախիջևանի, Ղարաբաղի, Կարսի: Իսկ Հռչակագրի դրույթները ներառված չեն մեր Սահմանադրության մեջ»: Պարոն Միքայելյանը ստում է երբ ասում է, թե ՀՀ Սահմանադրությունում «գրված է՝ ՀՀ-ն 30 000 քառակուսի կմ է»։ ՀՀ Սահմանադրության ո՞ր հոդվածն է դա ասում։ Եւ հակառակ պրն Միքայելյանի հաստատումին, թե 1990թ. օգոստոսի 23-ի Հայաստանի անկախության մասին «Հռչակագրի դրույթները ներառված չեն մեր Սահմանադրության մեջ». իրականում, ՀՀ Սահմանադրության առաջին պարբերությունը սկսում է այս նախադասությամբ. «Հայ ժողովուրդը, հիմք ընդունելով Հայաստանի անկախության մասին հռչակագրում հաստատագրված հայոց պետականության հիմնարար սկզբունքները եւ համազգային նպատակները» (ընդգծումները՝ իմ կողմից, ԿՄ)։ Առավել, ՀՀ Սահմանադրական Դատարանը, «2009 թվականի հոկտեմբերի 10-ն Ցյուրիխ քաղաքում ստորագրված՝ “Հայաստանի Հանրապետության եւ Թուրքիայի Հանրապետության միջեւ դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու մասին” եւ “Հայաստանի Հանրապետության եւ Թուրքիայի Հանրապետության միջեւ հարաբերությունների զարգացման մասին” արձանագրություններում ամրագրված պարտավորությունների՝ հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ գործով» որոշման մեջ, մեկ անգամ եւս ամրագրում է այն փաստը, որ Հայաստանի անկախության մասին հռչակագիրը ՀՀ Սահմանադրության հիմքն է։

Եթե պրն Միքայելյանը այսքան «սովետավարի» է խեղաթյուրում մեր կյանքի ընթացքում եւ մեզնից ոմանց մասնակցությամբ կամ առնվազն ներկայությամբ արձանագրված այս պարզ փաստերը, դժվար չէ պատկերացնել, թե մի քիչ ավելի վաղ ժամանակի փաստերը ի՜նչ ճարպկությամբ է խեղաթյուրում։

http://www.armar.am/?p=62040