14 (14)
ԽԱՉԱՏՈՒՐ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԻ ՂՈՒԿԱՍՅԱՆԻ ՊԱՏՄԱԾԸ
ԾՆՎ. 1898 Թ.
ԲԻԹԼԻՍ
ՀԱՎԱՐԻՔ Գ.
Մորս անունը Նուբար էր, հորս՝ Հարություն, մեծ մայրս՝ Քոթո, աղբերներս՝ Մարգար, Միրոն, Մկրտիչ։ Բոլորս մեկ տունի մեջ կապրեինք։ Մեր գյուղում երկու հարյուր-երեք հարյուր տուն հայություն կար, թուրքեր, արաբներ շատ կային։ Կցանեինք ցորեն, գարի։ Հողի համար տասնվեց փութ ցորեն հարկ կտայինք։ Ես մինչև տասնհինգ տարեկան հորս հետ կաշխատեի։
Մեր գյուղում մի եկեղեցի կար Ս. Աստվածածին անունով։ Գյուղի մեջ դպրոց չկար։ Մեր գյուղի ջուրը հինգ օր մեզ կուտային, հինգ օր՝ թուրքերին, խմելու ջուրը պաղ աղբյուրից կբերեինք։ Ունեինք ոչխար, այծ, կով, եզ։ Միայն մենք հարյուր-հարյուր հիսուն հատ ոչխար ունեինք մեր գոմի մեջ։ Իմ հեր կերթար Բիթլիս շուկա, ամեն մարդու ջոկ-ջոկ բան կառներ, կբերեր։
Հետո սկսեց կոտորածը։ Ֆեդայիներ կային, լավ կռվան, բայց կոտորվան։ Ես Անդրանիկի խմբի մեջն էի։ Մեր ձեռքին գերմանական զենք կար։ Անդրանիկ Դրոյի հետ չուներ։ Անդրանիկ կուզեր անցնի երթա արտասահման՝ չթողին։ Թուրքական խմբեր եկան, մենք՝ պարտվանք։
Եկանք։ Էստեղերքը բոլո՜ր քրդեր էին, կռվեցինք, դրանց հանինք դուրս։ Մենք մտանք իրանց տներ, ապրանք։
Պատերազմի ժամանակ սովետական բանակ գնացի։ Կռվել եմ Գորիի, Սոչիի, Բաքվի ճակատներում։
Հիմա երեք տղաներիս հետ կապրիմ։
http://ermeni.hayem.org/turkce/vkayutyun.php?tp=ea&lng=arm&nmb=14
Շարունակելի
Կարդացեք յուրաքանչյուր շաբաթ և կիրակի օրերին:
Leave a Reply