Հուզմունքը մեծ էր…
Առաջին անգամ` Արևմտյան Հայաստանում… Առաջին անգամ` Դերսիմում… Առաջին անգամ Մնձուրի բնության և մշակույթի փառատոնին, որին, առաջին անգամ, մասնակցում էր նաև Մգրո Սարգսյանի անվան “Մարաթուկ” երգի-պարի ազգագրական համույթը…
Հուզմունքը մեծ էր… Արևմտյան Հայաստանում լսել մեսրոպատառ ու հայաշունչ երգերը… Դերսիմի սրտում վայելել հայկական երգ ու պարը` “Ի զեն հայեր”-ը, “Լեն թուփ ու կանաչ տերև”-ը, “Մշո խըռ”-ը, “Յարխուշտա”-ն…
Հուզմունքը մեծ էր… Առաջին անգամ ունկնդիրների շարքերում ակամայից աչքերով որոնել ՆՐԱՆՑ` քրդացած, զազա դարձած, ալևիականություն ընդունած կամ մուսուլմանացած հայերին…
Հուզմունքը մեծ էր… Առաջին անգամ հանդիսատեսների մեջ նկատել տարեց մի կնոջ ու նրա որդու հուզախռով աչքերը…
Հուզմունքը մեծ էր… Առաջին անգամ այդ աչքերում նշմարել զգացմունքների մեծ խռովքը…
Հուզմունքը մեծ էր… Առաջին անգամ զգալ, որ այդ երկուսի աչքերում գերիշխող էր ոչ այնքան սովորական հանդիսատեսի հիացմունքը, այլ հոգու խռովքը…
Հուզմունքը մեծ էր… Այդ ամենն առաջին անգամ ապրել Արևմտյան Հայաստանում…
Հուզմունքը մեծ էր…
Մելինե Անումյան
27.07.2011
Դերսիմ
Leave a Reply