ԾԱՄՆԴԱՎ

ԾԱՄՆԴԱՎ. բերդաքաղաք, համանուն գավառի կենտրոնը Փոքր Հայքում, Կեսարիա քաղաքից արևելք (այժմ Մելիք գազի մոտ), բլրի գագաթին: Միջին դարերում հսկել է Կեսարիայից Մելիտենե  տանող մայրուղին: XIդ. մտել է Վասպուրականի թագավոր Սենեքերիմի որդի Դավիթ Արծրունու (1025-1035թթ.) և Վանանդի թագավոր Գագիկ Աբասյանի (1065-1080թթ.) տիրույթների մեջ, 1066-1072թթ. Գրիգոր Բ վկայասեր կաթողիկոսի նստավայրը: 1080թ. Ծամնդավի բերդը վերածվել է արքունի բանտի:  Ծամնդավի հայաշատ գավառում հիշատակվում են Սըվղըն գյուղի Խնձորի վանքը, Ագարակ (Էգրեկ) գյուղի Ս.Թորոս եկեղեցին, Քարաջաֆենկ գյուղի վանքը և այլն: Ծամնդավ գավառից սկիզբ է առնում Պարկտիս գետը (այժմ` Զամանտսու) : Ծամնդավը վերանվանվել է Զամանտկալեսի:

Հայկական համառոտ հանրագիտարան, Հատոր 2, Երևան, 1995: