ՃԱՊԱՂՋՐԻ գավառակ, Ճաբակ ջուր, Ճապաղջուր, Ճապաղջուրի գավառակ, Ճապաջուր, Ճապղջուր, Չաբակչուր, Չապակչուր, Ջաբալջուր, Ջաբաքչուր, Ջաբաքչուրի կազա, Ջապաղջուր. Գավառակ (կազա) Արևմտյան Հայաստանում` Բիթլիսի նահանգի Գենջի գավառում: Տարածվում էր ճապաղջուր գետի հովտում: Արևելքից սահմանակից էր Գենջին, արևմուտքից` Բալուին, հյուսիսից` Քղիին, հարավից` Դիարբեքիրի նահանգի Արղանամադենի գավառին:
Տարածքով համապատասխանում է նախկին Ճապաղաջուր (Հին Հաշտյանք) գավառի մի մասին : 17-րդ դ.` օսմանյան տիրապետության ժամանակ, մտնում էր Դիարբեքիրի նահանգի (կուսակալության) կազմի մեջ` որպես նրա մի գավառը (սանջակը): Հետագայում եւս hաճախ անվանվել է գավառ: Պատկանում էր քուրդ բեկերին: Ունի բերրի հողեր, անտառապատ լեռներ ու առատ ջրեր:
19-րդ դ. վերջերին ուներ 80 գյուղ, որից 4-ը` հովտում, մնացածները` շրջապատի լեռների վրա: Հայերը հիմնականում ապրում էին հովտի գյուղերում: 1909 թ. ուներ 91 գյուղ: Վ. Քինեի վիճակագրությամբ 1891 թ. ուներ 20800 բնակիչ, որից մահմեդականներ՝ 16465, հայեր՝ 4335:
Զբաղվում էին երկրագործությամբ, անասնապահությամբ, այգեգործությամբ: Այստեղ էր գտնվում պատմական Կթառիճ ամրոցը, որը ոմանք նույնացնում են նույն շրջանի Ճապաղաջուր բերդաքաղաքի հետ:
Leave a Reply