ՄԱՐԴԻՆԻ գավառ, Մամպուտ, Մարդին, Մարտին, Մարտինի գավառակ, Մերդին, Մերտին. Գավառ (սանջակ) Արմևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի նահ-ում, նրա հր կողմում: Մարդինի տարածքը հնում մտնում էր Վերին (Հայոց) Միջագետքի մեջ: Նրա հյուսիսային սահմաններն անցնում էին Մասիուս կամ Մարդինի լեռների հյուսիսային փեշերով, իսկ հարավում փռված էր անապատային դաշտավայր: Կենտրոնն Էր համանուն քաղաքը:
Օսմանյան տիրապետության շրջանից կոչվել է նաև Մերդին: 19–րդ դ. վերջին գավառի կազմի մեջ էին մտնում 6 գավառակներ՝ Մարդին, Մծբին (Նիսիբին), Ջեղիրե, Միդիադ, Ավնիե, Մարզին, և 18 գյուղախումբ, 1890 թ. ուներ 28606 հայ բնակիչ:
1915 թ. բռնագաղթից հետո գավառի հայ բնակչությունը մասամբ տեղահան եղավ ու կոտորվեց, մնացածները արաբախոս դարձան:
Leave a Reply